کابل‌های زیادی از نوع USB-C برای کاربری‌های مختلف ساخته شده‌اند که شاید برای برخی از کاربران آزاردهنده به‌نظر برسند؛ اما روش‌های اتصال قدیمی دستگاه‌های مختلف دنیای فناوری اعم از رایانه‌های شخصی، تلفن‌ها، لوازم‌جانبی، بلندگوها و دیسک‌های سخت به یکدیگر، بسیار آزاردهنده و بدتر بودند.

حقیقت این است که همه‌ی ما هنوز هم می‌خواهیم دستگاه‌های قدیمی خود را حفظ کنیم و از آن‌ها بهره ببریم؛ همین امر باعث شده است که از طریق تبدیل‌ها و هاب‌های USB بخواهیم به نوعی از اتصال جدید درگاه جدید USB نوع C در دستگاه‌های قدیمی خود استفاده کنیم. فارغ از اینکه برخی از کابل‌های قابلیت تبدیل ندارند و نمی‌توانیم جایگزینی برای آن‌ها داشته باشیم.

در ادامه ۱۰ کابل رایانه‌ای که همیشه در صدد آزار کاربران بودند را معرفی و دلایل آزاردهنده بودن آن‌ها بیان شده است.

PS/2

چه کاری انجام‌می‌دهد: قبل از ظهور یواس‌بی وظیفه‌ی اتصال موس‌ها و صفحه‌کلیدها به رایانه را به عهده داشت.

ویژگی‌ آزار دهنده: همان‌طور که می‌دانید این نوع کابل در محل اتصال دارای چندین پین‌ نازک است. برای اتصال درست این نوع کابل باید در جهت صحیح (تنها یک جهت صحیح) کابل را وارد کنیم. در غیر اینصورت پین‌ها خم شده و کابل کارکرد خود را از دست می‌دهد. بعید است که کسی تجربه‌ی خم کردن پین کابل‌های PS/2 را نداشته باشد!

Micro USB

چه کاری انجام‌می‌دهد: برای شارژ تلفن‌ها کاربرد داشت و همچنین لوازم جانبی خاصی مانند کنترلرهای بازی و صفحه‌کلید را به رایانه‌های شخصی و سایر دستگاه‌ها متصل می‌کند‌.

ویژگی‌ آزار دهنده: Micro-USB یک کابل مفید است؛ اما اندازه کوچک و طراحی نامتعارف آن باعث آزار مکرر کاربر هنگام اتصال می‌شود. به‌خصوص در شرایطی که نمی‌توانید درگاه را ببینید یا در در محیطی تاریک قرار دارید. از طرفی این اتصال با گذشت زمان مستعد خرابی است و کابل ممکن است نتواند دستگاه را شارژ کند؛ در نهایت ممکن است باعث از بین رفتن درگاه شود!

Micro USB 3

چه کاری انجام‌می‌دهد: هارد دیسک‌های خارجی را با سرعت بالاتر از USB 2.0 به رایانه‌های شخصی متصل می‌کند و زمان شارژ سریع‌تری را برای دستگاه‌های تلفن همراه فراهم می‌کند.

ویژگی‌ آزار دهنده: Micro USB 3 مزایای شارژ سریع را به دستگاه‌های قابل حمل و تلفن‌های همراه گسترش داد. اما سازندگان هرگز به خود زحمت ندادند تا مکانی را برای اتصال جانبی کابل فراهم کنند؛ از طرفی اتصال نر و مادگی این نوع کانکتور در دراز مدت (حتی کوتاه مدت) باعث آسیب به دستگاه می‌شود. به‌همین دلیل سامسونگ پس از ساخت گلکسی نوت ۳ و گلکسی S5، از استفاده Micro USB 3 عقب‌نشینی کرد؛ درحالی‌که درگاه این نوع اتصال با Micro USB 2 نیز سازگاری کامل دارد.

Coaxial cable

چه کاری انجام‌می‌دهد: آنتن‌های هوایی را به تلویزیون‌ها متصل می‌کند. همچنین برای اتصال set-top box نیز کاربرد دارد.

ویژگی‌ آزار دهنده: تجربه ثابت کرده است که کابلی که از طریق پیچ متصل و در جای خود محکم می‌شود قابل اطمینان نیست و مضر است. شاید بگویید کابل‌های VGA نیز همین سیستم را دارند. باید گفت که حداقل در کابل‌های VGA قبل از پیچ شدن از طریق پین‌های نر و ماده کمی در جای خود محکم می‌شوند. هنگام اتصال کابل‌های Coaxial باید از هر دو دست استفاده کنید.

بطوری‌که ابتدا با یک دست کابل را در درگاه ورودی نگه‌دارید و سپس با دست دیگر پیچ را محکم کنید. تازه این شروع دردسر این نوع کابل‌هاست. همچنین پین این نوع کابل‌ها بسیار مستعد خم شدن است. در کل طوفانی از آزارها با استفاده از Coaxial Cable منتظر کاربران است!

USB Type-A

چه کاری انجام‌می‌دهد: ماوس‌ها، صفحه‌کلیدها‌، درایوهای ذخیره‌سازی، کنترل کننده‌ها و سایر لوازم جانبی را به رایانه‌های شخصی، کنسول‌های بازی، جعبه‌های جریان و سایر موارد وصل می‌کند.

ویژگی‌ آزار دهنده: در سودمندی و قابلیت‌های استفاده آن هیچ شکی نیست و جای بحثی نیست. اما هیچوقت در اولین تلاش نخواهید توانست آن را متصل کنید؛ حتی اگر به درستی آن را روی درگاه ورودی قرار دهید. قانون مورفی همیشه در مورد USB Type-A صدق می‌کند!

Mini-HDMI

چه کاری انجام‌می‌دهد: فیلم را از دستگاه‌های قابل حمل – به‌ویژه دوربین‌ها – به تلویزیون‌ها یا مانیتور منتقل می‌کند.

ویژگی‌ آزار دهنده: طراحی این نوع کابل هیچ مشکلی ندارد؛ ولی تعداد دستگاه‌هایی که از این کابل پشتیبانی می‌کنند انگشت‌شمار و محدود است. آزاردهندگی آن زمانی شروع می‌شود که ممکن است در طول عمرتان فقط یک‌ بار بتوانید از آن استفاده کنید.

Mini-USB

چه کاری انجام‌می‌دهد: چندین نوع از لوازم جانبی، مانند دوربین‌ها و دستگاه‌های پخش‌کننده محتوای چندرسانه‌ای را شارژ و آن‌ها را به رایانه‌های شخصی متصل می‌کند.

ویژگی‌ آزار دهنده: با وجود گذشت زمان زیادی از معرفی مینی USB‌ها، اما در کمال تعجب هنوز هم شاهد عرضه‌ی محصولاتی مجهز به این پورت و درگاه هستیم. درواقع شما ناچار هستید چه بخواهید، چه نخواهید از این نوع کابل استفاده کنید؛ چون غیرممکن است که کسی دستگاهی با این نوع کابل نداشته باشد! ابعاد بزرگ‌تر و فرایند‌ی سخت اتصال و خارج کردن آن از درگاه تنها برخی از نقاط ضعف این کابل به شمار می‌رود. درواقع دلیل اصلی آزاردهنده بودن کابل‌های Mini-USB، عدم تمایل آن‌ها برای انقراض است!

Apple 30-Pin

چه کاری انجام‌می‌دهد: آیفون، آیپد و آیپودها را شارژ و دستگاه‌های اپل را به رایانه‌های شخصی و لوازم جانبی دیگر متصل می‌کند.

ویژگی‌ آزار دهنده: اگرچه پورت ۳۰‌پین اپل قابلیت‌های زیادی در خود جای داده است؛ اما با طراحی یک‌سویه (عدم امکان اتصال از جهت دیگر) و مکانیزم قفل شدن هنگام اتصال، باعث آزار می‌شود؛  چرا که هربار باید با فشار طرفین پورت، مکانیزم آن را آزاده کرده و کابل را از درگاه خارج کنید. خوشبختانه اپل قبل از اینکه سراغ کابل‌های لایتنینگ برود، سیستم چفت و بست کابل‌های Apple 30-Pin را حذف کرد.

DisplayPort

چه کاری انجام‌می‌دهد: رایانه‌های شخصی را به مانیتورها متصل می‌کند.

ویژگی‌ آزار دهنده: کابل‌های DisplayPort بسیار آزاردهنده‌تر از آن است که فکرش را بکنید. هنگام اتصال و وارد کردن کابل به درگاه ورودی شما نمی‌توانید تشخیص دهید که آیا کابل به‌طور کامل متصل شده است یا نه! پس یا بیشتر فشار می‌دهید یا دست نگه می‌دارید. در نهایت ترکیبی ناخوشایند از فشار و کشش شما را آسیمه می‌کند؛ به‌همراه ترسی از اینکه مبادا باعث شکستن یا خرابی شوید!

Bare speaker wire (سیم‌های لخت اسپیکر)

چه کاری انجام‌می‌دهد: اسپیکرها را به ساب ووفرهای رایانه‌ی شخصی یا سیستم‌های A/V متصل می‌کند.

ویژگی‌ آزار دهنده: برای اتصال این سیم به درگاه ورودی باید مقداری از آن را لخت کنید؛ اما اتصال آن به‌سادگی امکان‌پذیر نیست. اگر خوش‌شانس باشید بار اول اتصال برقرار می‌شود. گاهی اتصال فشاری است و گاهی از طریق پیچ. آزار از جایی شروع می‌شود که نمی‌دانید چقدر باید پیچ کنید، فشار دهید یا سیم را لخت کنید!

راه‌حل نهایی

با مقایسه با تمام این کابل‌ها و اتصالات قدیمی، به‌نظر می‌رسد داشتن یک طراحی متعارف که قابلیت شارژ، انتقال داده، که قابلیت اتصال به دستگاه‌های ورودی و خروجی سمعی و بصری را دارد، چندان بد به‌نظر نمی‌رسد. این شاید همان دلیلی باشد که اپل USB-C را به‌عنوان کانکتور نهایی در محصولات جدیدش قبول کرد و حتی آن را جایگزین درگاه لایتنینگ اختصاصی خود در آیپد کرد. در نهایت به‌نظر می‌رسد طراحی و کاربرد کابل‌های اتصال رو به بهبودی و پیشرفت است.