در سال ۲۰۱۸، گوشی هواوی P20 پرو با دوربین سه‌گانه عرضه شد که اولین گوشی دارای این مشخصه محسوب می‌شود. اما این ال‌جی V40 بود که از ترکیب دوربین‌های اصلی، تله‌فوتو و اولترا واید استفاده کرد و چنین کاری به مبنای ماژول دوربین بسیاری از گوشی‌ها تبدیل شد.

با این حال، در همین مدت دنیای گوشی‌های هوشمند از این حد فراتر رفته است و در حال حاضر شاهد گوشی های مجهز به دوربین چهارگانه یا حتی پنج‌گانه هستیم.

به نظر می‌رسد انواع سازندگان از هواوی و سامسونگ گرفته تا شیائومی و وان‌پلاس مشغول سرمایه‌گذاری برای افزایش بیش از پیش تعداد دوربین گوشی های خود هستند؛ اما بار دیگر باید تاکید کنیم که افزایش تعداد دوربین های گوشی لزوما به معنای بهبود کیفیت عکس نیست و تولیدکنندگان قطعا این موضوع را می‌دانند.

با این حال، این برندها کماکان این روش را انتخاب می‌کنند چون یک ترفند بازاریابی ارزان برای آن‌ها محسوب می‌شود. به‌عنوان مثال می‌توانیم به گوشی‌های میان‌رده و پایین‌رده شیائومی، ریلمی، سامسونگ و هواوی اشاره کنیم که دارای دوربین‌های اضافی غیرضروری هستند و در اصل کاربرد چندانی ندارند.

ارتباط بین کمیت و کیفیت

دوربین‌های ماکرو و سنسورهای تشخیص عمق از جمله رایج‌ترین دوربین‌های اضافی هستند که احتمالا می‌دانید این دوربین‌ها تقریبا هیچ تأثیر قابل توجهی در بهبود کیفیت عکس‌ها ندارند.

در واقع مهم‌ترین عامل مؤثر بر کیفیت تصویر، سخت‌افزار دوربین اصلی و نرم‌افزار مربوط به پردازش تصاویر ثبت شده است. سنسور دوربین اصلی، لرزش گیر اپتیکال و نرم‌افزار بهتر، تأثیر زیادی بر کیفیت کلی تصاویر ثبت شده دارند. پس چرا شرکت‌های سازنده این دوربین های به‌خصوص را در بدنه گوشی ها تعبیه می‌کنند؟

یک سنسور تشخیص عمق ممکن است برای حالت پرتره و افکت‌های عمق میدان مثمر ثمر واقع شود اما صرفا اطلاعات عمق محیط را به دوربین اصلی منتقل می‌کند. بسیاری از شرکت‌ها این روزها می‌توانند چنین اطلاعاتی را با بهره‌گیری از الگوریتم‌های نرم‌افزاری یا دیگر دوربین‌های مفیدتر به دست آورند.

در عین حال، دوربین‌های ماکرو همان‌طور که از اسمشان پیداست، برای عکس‌های ماکرو (عکاسی از فاصله بسیار نزدیک نسبت به سوژه) مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما بسیاری از برندها عمدتا از دوربین‌های ماکرو ۲ مگاپیکسلی استفاده می‌کنند که این دوربین‌ها جزییات زیادی را ارائه نمی‌کنند.

بنابراین کاملا واضح است که بیشتر برندها صرفا برای اینکه بتوانند تعداد دوربین گوشی های خود را افزایش بدهند، از دوربین‌های ماکرو و سنسورهای تشخیص عمق بهره می‌برند و این رویکرد ارتباط چندانی با بهبود کیفیت تصاویر ثبت شده ندارد. با این حال، برخی دوربین‌ها از امکاناتی بهره می‌برند که با قرارگیری در کنار دوربین اصلی می‌توانند انعطاف‌پذیری را افزایش بدهند.

چه زمانی تعداد بیشتر دوربین های گوشی مفید محسوب می‌شود؟

یکی از محبوب‌ترین گزینه‌ها برای دوربین‌های چندگانه، دوربین اولترا واید است که زاویه دید را عریض‌تر و گسترده‌تر می‌کند. چنین دوربینی برای عکاسی از ساختمان‌ها، مناظر، عکس‌های گروهی و موقعیت‌هایی که می‌خواهید بخش وسیعی را در یک عکس قرار دهید، ایدئال به حساب می‌آید.

بسیاری از دوربین‌های اولترا واید قادر به ثبت عکس‌های ماکرو هم هستند و در ضمن نسبت به سنسورهای ماکرو ۲ مگاپیکسلی، رزولوشن بسیار بالاتری ارائه می‌دهند. این روزها بسیاری از گوشی‌ها از دوربین اولترا واید بهره می‌برند و از دوربین‌های پایین‌رده تا پرچم‌دار شاهد چنین مشخصه‌ای هستیم.

دوربین‌های زوم مانند مدل‌های پریسکوپی و تله‌فوتو هم دوربین های مفیدی محسوب می‌شوند. این دوربین‌ها با بهره‌گیری از لنزها قادر به ارائه‌ی زوم اپتیکال هستند که کیفیت بسیار بهتری نسبت به زوم دیجیتال دارد. بسیاری از پرچم‌داران جدید، از دوربین‌های زوم بسیار خوبی بهره می‌برند و در این زمینه حرف زیادی برای گفتن دارند.

در همین زمینه باید به شرکت‌هایی مانند هواوی، اوپو و شیائومی اشاره کنیم که به بهره‌گیری از دو دوربین زوم روی آورده‌اند؛ یکی از دوربین‌ها برای زوم کوتاه‌برد (۲ تا ۳ برابری است) و یک دوربین دیگر هم برای زوم ۵ یا ۱۰ برابری مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این کار، کیفیت زوم در درجات مختلف بهبود پیدا می‌کند. از جمله گوشی‌های مجهز به این مشخصه می‌توانیم به شیائومی می نوت ۱۰ و هواوی P40 پرو پلاس اشاره کنیم.

برخی از گوشی‌های قدیمی‌تر مانند سری هواوی P20 و نوکیا ۸ از سنسورهای تک‌رنگ بهره می‌بردند. این نوع سنسورها با دریافت نور بیشتر به‌خصوص در محیط‌های کم‌نور، می‌توانند کیفیت تصاویر ثبت شده در شب را بهبود ببخشند. همچنین برای ثبت عکس‌های سیاه‌وسفید هم می‌توان از آن‌ها استفاده کرد.

پس چرا شرکت‌ها برای گوشی‌های بیشتری از چنین دوربین‌هایی استفاده نمی‌کنند؟ مهم‌ترین دلیل این موضوع، بحث هزینه‌های مربوط به دوربین گوشی است و یک دوربین ماکرو بسیار ارزان‌تر از دوربین تله‌فوتو به حساب می‌آید. علاوه بر این، در حال حاضر بسیاری از گوشی ها از دوربین اولتراواید به‌عنوان دوربین ثانوی استفاده می‌کنند.

در مورد سنسورهای تک‌رنگ هم باید بگوییم که دیگر در مرکز توجه قرار ندارند زیرا به لطف الگوریتم‌های نرم‌افزاری پیشرفته و سنسورهای RYYB، می‌توان کیفیت تصاویر ثبت شده در محیط‌های کم‌نور را تا حد زیادی ارتقا داد.

تعبیه دوربین‌های اضافی باکیفیت یا حذف آن‌ها

حالا زمان آن فرا رسیده که سازندگان یا دوربین‌های اضافی واقعا مفیدی را در بدنه گوشی‌های خود تعبیه کنند یا به طور کامل آن‌ها را کنار بگذارند. البته می‌دانیم که یک کاربر معمولی به احتمال زیاد تحت تاثیر قابلیت «دوربین چهارگانه» قرار می‌گیرد، ولی بسیاری از این کاربران خیلی زود متوجه می‌شوند که چنین دوربین‌هایی کارکرد چندانی ندارند.

در عوض، پولی که برای سنسور تشخیص عمق و دوربین ماکرو هزینه می‌شود، می‌تواند به سمت بهبود دوربین اصلی حرکت کند. بهبود کیفیت سنسور دوربین اصلی، لرزشگیر اپتیکال و بهبود نرم‌افزار پردازش تصویر می‌توانند کیفیت تصاویر نهایی را تا حد قابل توجهی بهبود ببخشند. حتی بودجه مربوط به دوربین‌های ماکرو و تشخیص عمق می‌تواند برای بهبود دوربین‌های اولترا واید و دوربین‌های سلفی هزینه شود.

بنابراین دفعه بعد که با تبلیغات مربوط به دوربین چهارگانه یا بیشتر یک گوشی مواجه می‌شوید، به یاد داشته باشید که به احتمال زیاد شرکت موردنظر صرفا تعداد دوربین را افزایش داده و توجه زیادی به کیفیت دوربین نشان نداده است.