بررسی بازی Streets of Rage 4 – شورش دوباره در شهر
۲۶ سال تمام از آخرین حضور فرنچایز Streets Of Rage در صنعت بازی می‌گذرد و طی این سال‌ها نه اسپین‌آفی برای این نسخه عرضه شد و نه هیچ‌یک از این بازی‌ها ریمستر یا ریمیک شدند.
تمامی سه بازی این سری در پکیج‌های مختلف منتشر شدند و یک بازسازی موبایلی از نسخه سوم نیز در سال ۲۰۱۰ برای بازار ژاپن عرضه شد ولی این موارد عطش تجربه یک نسخه از جدید بازی را برطرف نمی‌کردند. به نظر می‌رسید این سبک بازی‌ها به فراموشی سپرده شده و با اینکه در زمان کنسول پلی استیشن ۲ برخی از ناشرین سعی کردند تا سبک بازی بیتم‌آپ (شورشی به زبان فارسی خودمان!) را احیا کنند اما به جز یکی دو مورد (مثل GodHand) به کاهدون زدند.
خوشبختانه فعالان صنعت ویدیو گیم به این نتیجه رسید که قرار نیست بیتم‌آپ در حال و هوای سه بعدی راه درستی پیدا کند. بازی‌های Hack N Slash جایگزین بهتری برای این مورد هستند و عناوین بیتم‌آپ در همان دوران دو بعدی خود باقی ماندند.
اما پیشکسوتان این ژانر مانند Double Dragon نتوانستند در عناوین جدید خود حرف تازه‌ای برای گفتن بزنند و در این میان سری River City توانست به فرمول خوبی دست پیدا کند و خودش را از گذشته تا به امروز همچنان زنده نگه دارد. همین احیا شدن‌ها بود که بالاخره استارت ساخت یک Streets of Rage را زد و خوشبختانه به جای اینکه با یک بازسازی روبرو باشیم، قرار است یک نسخه کاملا جدید را تجربه کنیم.
چراغ سبز ساخت Streets Of Rage 4 بعد از موفقیت بازسازی بازی Wonderboy توسط Lizardcube از سگا گرفته شد. مقرر شد تا سگا به عنوان تهیه‌کننده جانبی بازی حضور داشته باشد و Dotemu به عنوان ناشر اصلی. سری بازی‌های Streets of Rage (که در ایران با نام شورش در شهر شناخته می‌شوند) در زمانه‌ای عرضه می‌شدند که فیلم‌های رزمی گل سر سبد سینماها بودند و بچه‌‌ها عاشق این سبک فیلم‌ها؛ داستان این بازی‌ها نیز مانند فیلم‌های درجه دو اکشن حول نجات شهر و یا بازپس گیری یک دوست گروگان گرفته شده می‌گذشت و این گرافیک و موسیقی و البته گیم‌پلی بازی بود که برگ برنده اصلی به حساب می‌آمد. اما آیا با عوض شدن دوران و گذشت ۲۶ سال، بازی می‌تواند با تکرار همین فرمول، موفقیت خود را هم تکرار کند؟
Streets of Rage 4
- امتیاز کاربران
- امتیاز متاکریتیک۸۳
- ژانربیتم آپ
- تاریخ انتشار۱۰ اردیهبشت ۹۹
- پلتفرم‌ها ایکس‌باکس وان پلی‌استیشن ۴ پی‌سی نینتندو سوییچ
- ناشر بازیDotemu
- سازندهDotemu
- حالت بازیتک نفره ، چند نفره
- درجه سنی بازیمناسب برای ۱۰ سال به بالا
داستان Streets of Rage 4 چند سال پس از قسمت سوم روایت می‌شود و حالا با مرگ مستر ایکس، شهر تقریبا در امن و امان است. Wood Oak City اما پس از چندی دوباره پر از جرم و جنایت می‌شود، چرا که دو شرور قصد دارند شهر را به تصرف خود در بیاورند. کاشف به عمل می‌آید این دو فرزندان دوقلوی مستر ایکس هستند و با نام‌های خانم و آقای ایکس شناخته می‌شوند.
اکسل، بلیز و دیگر رفقایی که پیش‌تر شهر را نجات داده بودند تصمیم می‌گیرند تا بار دیگر وارد میدان شده و شهر را از چنگال این افراد شرور رهایی ببخشند. آنها در این راه با برخی از دشمنان قدیمی خود که حالا برای فرزندان مستر ایکس کار می‌کنند نیز روبرو می‌شوند و همچنین برخی از دشمنانشان که از آشوب پیش آمده استفاده کرده و دوباره قصد هرج و مرج افکنی دارند را ملاقات می‌کنند. در این بین، پلیس شهر نیز دنبال آنهاست چرا که باور دارد این آشوب توسط اکسل و دیکر دوستانش صورت گرفته است…
داستان بازی نسبت به نسخه‌های قبلی اندکی بهبود پیدا کرده اما کماکان قرار نیست برگ برنده بازی باشد و کل این داستان با جزییات آن روی یک برگه کاغذ A5 قابل نگارش است. اساسا داستان در Streets of Rage بهانه‌ای برای ریختن به خیابان و ایجاد زد و خورد‌های هولناک است و در اینجا نیز اکسل و بلیز به همراه دو تن از دوستان جدید خود (که تاکنون در این سری با آنها آشنا نشده بودیم اما سبک مبارزه آشنایی دارند) این دعواهای خیابانی را شروع می‌کنند.
گیم‌پلی بازی در عین اینکه به نسخه‌های کلاسیک خود به شدت وفادار است، حالتی مدرن پیدا کرده. در واقع کنترل بازی برای آن دسته از افرادی که عناوین پیشین Streets of Rage را تجربه کرده‌اند کاملا آشنا بوده و برای گیمرهای تازه‌واردتر به این فرنچایز نیز بعد از ۵ دقیقه قابل هضم می‌شود. شما در بازی می‌پرید، مشت می‌زنید، ضربه ویژه (به قول قدیم‌ها، جادو!) و همچنین آیتم‌ها و سلاح‌ها روی زمین را برمی‌دارید. در این نسخه از بازی هم قرار است با طی کردن مراحل مختلف، سیل دشمنان را با کمک مشت و لگد و همچنین اسلحه‌ای که روی زمین است نابود ساخته و گوش جان به موسیقی هیجان‌انگیز بازی بسپرید؛ اینجا کاملا شبیه به یک دژاوو می‌ماند!
استایل مبارزه‌ای هر کاراکتر با دیگری متفاوت است، اکسل مشت‌های خوبی پرتاب می‌کند و قدرت ویژه شگفت‌انگیزی دارد، او همچنین سرعت عمل معمولی از خود در مبارزات نشان می‌دهد. بلیز حرکات آکروباتیک بی‌نظیری را سر دشمنان پیاده می‌کند و با ترکیب مشت و لگد می‌تواند دمار از روزگار آنها در بیاورد. اما می‌رسیم به شخصیت‌های جدید بازی.
چری هانتر (که جایگزین پسرک اسکیت سوار نسخه‌های قبلی شده) یک دختر نوجوان عشق موسیقی است که بسیار فرز و چابک بوده و ضرباتش آنقدر قوی نیست اما پی در پی به دشمن وارد می‌شود و می‌توان رقص نبرد را با حرکات تند و سریع و پرش‌های جانانه او تجربه کرد. سپس Floyd Iraia را داریم که شاگرد پیرمرد نسخه سوم یعنی دکتر زان به حساب می‌آید و درست مانند او رفتار می‌کند: بسیار کند و البته بسیار پرقدرت به طوری که می‌توان دو دشمن را همزمان از زمین بلند کرده و به هم بکوباند یا مشت‌هایش نوار سلامتی دشمنان را با یک ضربه تمام کند. در کنار این ۴ شخصیت اصلی، در مرحله ۴ کاراکتر قدیمی آدام (قهرمان زردپوش نسخه اولیه بازی) وارد شخصیت‌های قابل کنترل می‌شود که قدرتش ترکیبی از قدرت تمام این ۴ قهرمان است و هارمونی ضربات را با مشت و لگد خلق می‌کند.
گیم‌پلی بازی همانطور که گفته شد روح بازی‌های قدیمی را در خود دارد و در عین حال کاملا جدید به نظر می‌رسد. هرچند می‌توانست سرعت عمل بهتر و تنوع بیشتری در خود داشته باشد. بهتر است برای تجربه یک گیم‌پلی درگیرکننده‌تر به راهنمای بازی مراجعه کنید و راه و روش نبرد را بهتر بیاموزید، مثلا در اینجا می‌توانید بفهمید با فشردن دوباره دکمه جلو می‌توان یک ضربه جدید و سرعتی خلق کرد و همچنین پی به این نکته برد که ضربه ویژه دو حالت مختلف دارد، یکی وقتی دکمه مربوط به آن را تنها فشار می‌دهید و یکی وقتی آن را وسط مشت و لگد خود وارد حرکات‌تان می‌کنید و با این کار یک کمبوی نافرم به دشمن می‌زنید. یک قدرت سوپرویژه هم در بازی وجود دارد که با به دست آوردن آیتم ستاره قابل اجراست و البته برخلاف اسم پرطمطراقی که دارد، چندان ضربه کاری و مهلکی نیست ولی به هر حال در برخی مواقع به کارتان می‌آید.
نکته جالب توجه اینست که در بازی‌های قبلی این سری استفاده از حرکات ویژه اندکی از نوار سلامتی کاراکتر را کم می‌کرد و این امر باعث می‌شد که انجام این حرکت یک نوع قمار یا ریسک به حساب بیاید. این موضوع در بازی جدید هم وجود دارد ولی بازی یک شانس دوباره به شما می‌دهد؛ در واقع با زدن یک ضربه ویژه و کم شدن نوار سلامتی (همان خونتان در زبان عامیانه ما!) اگر بتوانید بدون اینکه ضربه‌ای بخورید دوباره حریفان را بزنید، مقدار سلامتی از دست رفته را بازخواهید گرداند. این امر باعث شده که انجام حرکت‌های ویژه کمتر ریسک داشته باشد و سبک مبارزات داخل بازی نیز جذاب‌تر شود.
در حالت دو نفره می‌توانید با یکدیگر بر سر دشمنان بریزید و از دو طرف چپ و راست آنها را مورد عنایت قرار دهید و یا یک نفر دشمنی را گرفته و دیگری او را زیر باران مشت قرار داده و در نهایت دشمن را به گوشه‌ای پرتاب کنید. باید بدانید که تجربه دو نفره بازی کردن Streets of Rage 4 از اوجب واجبات بوده و تمام لذت بازی در این بخش نهفته است، تازه خبر خوش اینکه در نسخه جدید می‌توان به صورت ۴ نفره هم بازی را در حالت آفلاین بازی کرد و اگر هم کسی را در این ایام قرنطینه کنار خود ندارید تا به صورت آفلاین بازی را تجربه کنید، می‌توانید این کار را در حالت آنلاین بازی پیش ببرید.
بازی شامل دوازده مرحله است که تمام کردن آنها بسته به تک‌نفره یا چند نفره بودن و درجه سختی بازی (که از آسان تا خیلی سخت را در برمی‌گیرد) بین ۲ تا ۴ ساعت زمان می‌برد. حالت آسان بازی چالش چندانی برای گیمرها ایجاد و از آن طرف جوایز زیادی هم در پایان بازی به او اعطا نمی‌کند. حالت‌های سخت بازی اما هم مراحل را برای بخش Stage Mode (که می‌توان تنها یک مرحله خاص را از اول طی کرد) باز می‌کند و هم امتیازات بیشتری نثار گیمر می‌کند؛ امتیازاتی که به موجب آنها کاراکترهای جدیدی در بازی باز می‌شوند. در واقع می‌توانید مطمئن باشید تقریبا تمامی شخصیت‌های بازی‌های قبلی را در این نسخه نیز می‌توانید بازی کنید (اکسل ورژن بازی اول، اکسل ورژن بازی دوم، اکسل ورژن بازی سوم و الی آخر در تمامی کاراکترهای که تاکنون در این سری پدیدار شده‌اند به جز شخصیت Ash که تنها در نسخه ژاپنی قسمت سوم قابل بازی بود). تجربه یک بازی جدید با شخصیت‌های پیکسلی و رترو مانند قسمت‌های گذشته (که جادو و حرکات خاص همان بازی را دارند) تجربه نابی است که برای هواداران قدیمی این سری بسیار نوستالژیک خواهد بود.
بخش‌های دیگری نیز در بازی وجود دارد که در ادامه به معرفی کوتاه آنها می‌پردازم. بخش Fight Mode که در آن می‌توانید از دو تا چهار نفر در یک میدان مبارزه با یکدیگر گلاویز شوید و قیمه‌های تیکن را قاطی ماست بازی شورش در شهر کنید! بخش Boss Rush که در آن می‌توان دومینوی نبرد با باس‌های بازی را پشت سر هم تجربه کرد. بخش Extra که عکس‌های خاطره‌انگیز و جذابی از عناوین قبلی و جدید برای هواداران دو آتشه این سری در خود جای داده است. در نهایت به بخش آرکید می‌رسیم که یک جنون به تمام معناست: تجربه کل بازی با تنها یک جان و درست مانند سالهای دور که بازی را روی دستگاه‌های آرکید تجربه می‌کردیم. در واقع در این حالت شما شانس زنده شدن و Continue را رسما از دست می‌دهید و وارد یک نبرد مرگبار خواهید شد که اوج چالش بازی است.
گیم‌پلی بازی مهم‌ترین عنصر قسمت چهارم Streets Of Rage به شمار می‌آید و از همین رو در وهله اول به جزییات این موضوع پرداختم. بر هیچکس پنهان نیست که اولین نکته‌ای که از بازی جدید به چشم هر گیمری می‌آید، گرافیک آن است. Streets Of Rage 4 یک گرافیک کارتونی دو و نیم بعدی از شخصیت‌های دوبعدی و پیکسلی گذشته خود به ارمغان آورده و تمامی دشمنان گذشته این سری و شخصیت‌های قدیمی را از نو طراحی کرده است. بازآفرینی شخصیت‌ها با مهارت کامل صورت گرفته و مانند گیم‌پلی بازی، در عین امروزی بودن توانسته حس و حال قدیم را نیز حفظ کند. اساسا باید اعتراف کنم این رعایت کردن بالانس در تک تک عناصر بازی توسط تیم سازنده، بزرگترین برگ برنده‌ای است که قسمت جدید Streets Of Rage در خود دارد.
موسیقی بازی نیز به دو بخش تقسیم می‌شود چرا که بازی این اجازه را به شما می‌دهد تا به شنیدن آهنگ‌های نسخه‌های قدیمی بپردازید یا آهنگ‌های جدید را گوش دهید. اگر خیلی درگیر موضوع نوستالژی هستید می‌توانید به موسیقی‌های عناوین رترو این بازی گوش بسپارید اما شدیدا توصیه می‌کنم آهنگ‌های جدید را امتحان کنید که همانند قسمت‌های قبلی بسیار گوش‌نواز هستند و تا مدت‌ها در ذهن باقی می‌مانند. این قطعات موسیقایی در جای‌جای مراحل تغییر می‌کنند و کاملا با حس و حال بازی همخوانی دارند.
Streets Of Rage 4 عنوانی است که پس از ۲۶ سال بار دیگر نام این فرنچایز را بر سر زبان‌ها می‌اندازد و ثابت می‌کند که دود از کنده بلند می‌شود چرا که در بین تمامی عناوین جدید Beatem Up می‌تواند سرافرازانه سرش را بالا نگه‌دارد و لبخند بزند. نسخه چهارم بازی می‌توانست طولانی‌تر باشد و در گیم‌پلی آن نیز می‌شد عناصر جدیدتری به کار برد و همچنین شخصیت‌های جدید بیشتری را وارد میدان کرد اما همه این «ای‌کاش‌ها» صرفا می‌تواند به بهترتر شدن بازی کمک کند، چرا که همین الان هم نسخه پیش رو یک عنوان به شدت جذاب و درگیرکننده است که در این روزهای قرنطینه خانگی، می‌تواند به داد اوقات فراغت هر گیمر قدیم و جدیدی برسد.
مدت زمان بازی
داستان اصلی: ۲ ساعت
داستان و ماموریت فرعی: ۴ ساعت
صد در صد کردن بازی: ۷ ساعت
خلاصه بگم که…
میخرمش
نمیخرمش
