در این نوشتار ما قصد داریم به مقایسه سه سوپرخودرو سقف تاشو یعنی مدل های پورشه ۹۱۱ توربو S کابریولت، مک لارن ۷۲۰S اسپایدر و مرسدس AMG GT R رودستر بپردازیم. جمع ارقام مربوط به این خودروها خیره کننده به نظر می ‌رسد اگر نگوییم سرسام آور است.

سه خودرو مذکور در مجموع ۸۲۵.۱۱۰ هزار دلار ارزش داشته، ۱۹۲۷ اسب بخار نیرو و ۲۲۶۹ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کنند.

سوال مهمی که قرار است در این مقایسه به آن پاسخ دهیم این است که چرا خودروسازان حاضر به برداشتن سقف سوپرخودرو های خود می‌شوند که نه تنها از میزان مقاومت پیچشی شاسی می‌کاهد بلکه با اضافه کردن وزن به علت مکانیزم متحرک سقف شتاب‌گیری آنها نیز کاهش پیدا می کند.

مسئله مهم دیگر حضور مک لارن ۷۲۰S اسپایدر به جای مک لارن ۶۰۰LT اسپایدر در این مقایسه است که از نظر قدرت و قیمت نهایی شباهت بیشتری به دو سوپرخودرو حاضر در این مقایسه دارد که دلیل اصلی آن وضع موجود قرنطینه سرتاسری و عدم امکان تهیه یک دستگاه مک لارن ۶۰۰LT اسپایدر است.

برای مرسدس AMG GT R رودستر نیز می‌توان ارفاق قائل شد زیرا پلت فرم آن به سال ۲۰۱۴ میلادی باز می‌گردد. نسل حاضر که با کد C190/R190 خوانده می‌شود نسخه تغییر یافته مرسدس SLS AMG است که در سال ۲۰۰۹ به بازار معرفی شد. مرسدس با کاهش فاصله بین محوری در حدود ۵۰ میلی متر سعی کرده تا هندلینگ اسپر‌ت‌ترین محصول خود را ارتقا دهد.

در سوی دیگر پورشه ۹۱۱ توربو S با کد ۹۹۲ حضور دارد که جدیدترین و قدرتمندترین ۹۱۱ عرضه شده توسط پورشه است. زمانی که مرسدس SLS AMG در سال ۲۰۰۹ با چرخ سایز ۱۹ اینچی عرضه شد از نهایت فن آوری آن زمان بهره برد. اما حال پورشه با چرخ های ۲۱ اینچی مدل ۹۱۱ توربو S خود SLS AMG را به یک سوپرخودرو متعلق به قرن گذشته تبدیل می‌کند.

یکی از نکات جذاب این مقایسه تفاوت ساختاری این ۳ سوپر خودرو سقف تاشو است. AMG موتور را در محور جلو قرار داده، مک لارن در وسط و پورشه نیز موتور را در محور عقب قرار داده است.

GT R رودستر از موتور ۴ لیتری V-8 دو توربو کارتل خشک با کد M178 نیرو می گیرد. این موتور که در مدل مسابقه‌ای نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد توانایی تولید ۵۷۷ اسب بخار نیرو و ۷۰۰ نیوتن متر گشتاور را دارد که توسط یک جعبه دنده ۷ سرعته دو کلاچه و یک میل گاردان ساخته شده از فیبرکربن به صورت transaxle (جعبه دنده در محور عقب قرار گرفته است) نیرو را تنها به چرخ‌های عقب انتقال می‌دهد.

۷۲۰ S نیز از موتور ۴ لیتری V-8 دو توربو کارتل خشک با حداکثر قدرت ۷۱۰ اسب بخار و ۷۷۰ نیوتن متر گشتاور نیرو می‌گیرد اما تفاوت اساسی موتور مک لارن و مرسدس در محل قرار گیری توربوشارژها و نوع میل لنگ است. مک لارن از میل لنگ تخت در ۷۲۰S اسپایدر استفاده کرده که امکان سریع‌تر دور خوردن را به این خودرو می‌دهد ولی به علت لرزش زیاد کیفیت کلی رانندگی کاهش می‌یابد اما مرسدس از میل لنگ ضربدری برای سوپر خودرو GT خود استفاده کرده تا هم سریع باشد هم کیفیت رانندگی آن در حد و اندازه یک محصول لوکس باشد. در بخش انتقال قدرت نیز مک لارن همانند مرسدس از جعبه دنده دو کلاچه و انتقال قدرت transaxle بهره می‌برد.

پورشه متفاوت‌ترین قوای محرکه را دارد و از یک موتور تخت ۶ سیلندر دو توربو با حجم ۳.۶ لیتر بهره می برد. این موتور توانایی تولید حداکثر قدرت ۶۴۰ اسب بخار و ۸۰۰ نیوتن متر گشتاور را دارد. ۹۱۱ توربو S در بخش انتقال قدرت اما شبیه به دو خودروی دیگر است اما جعبه دنده دو کلاچه آن از نوع ۸ تایی است و نیرو را به هر چهارچرخ می‌رساند.

همچنین خودروهای تولیدی پورشه و مرسدس به قابلیت چرخش تمامی چرخها مجهز اند. هر ۳ سوپرخودرو نیز به ترمزهای سرامیک کربنی مجهز هستند.

در حال حاضر ۳ سال از معرفی مک لارن ۷۲۰S می‌گذرد و روز به روز طراحی ظاهری آن بیش از پیش به چشم می‌آید. شاید بتوان گفت از سال ۲۰۱۴ و رونمایی لامبورگینی از مدل هوراکان، مک لارن بهترین طراحی را بین تمامی سوپرخودرو های موتور وسط داشته باشد و تیم طراحی مک لارن با سرپرستی رابرت ملویل کار غیر ممکنی را به سرانجام رسانده باشد.

مرسدس GT R در مدل رودستر مشخصا آن ابهت و جذبه مدل کوپه را ندارد اما از بسیاری از زوایا به خصوص با این رنگ جذاب زرد فلزی به ارزش ۹۹۰۰ دلار به خصوص از نمای عقب بهترین جلوه ممکن را دارد.

پورشه ۹۱۱ توربو S آن هم به صورت کانورتیبل تقریبا از هر نمایی ظاهر جذابی ندارد و وقت آن شده تا پورشه مدل تارگا توربو با آن سقف شیشه‌ای را عرضه کند.

در داخل اتاق مک لارن جای پیشرفت بسیار زیادی دارد و همچنان اتاق این سفینه فضایی می‌تواند همانند ظاهرش خیره کننده به نظر برسد. پورشه با چرم کرم و خاکستری به میدان آمده و دکمه و ادوات محصول تولیدی آن با طراحی مینیمال و ظریف توانسته جلوه مناسبی به اتاق دهد. همچنین صندلی های پورشه بهترین صندلی‌های حاضر در این مقایسه است.

در نقطه مقابل صندلی‌های مرسدس کمترین فضا را به علت وجود یک فضای بزرگ بین دو سرنشین دارد. گرچه در باقی بخشها مرسدس درخشان ظاهر می‌شود و خیره کننده ترین طراحی را در داخل اتاق دارد.

موتور مک لارن با این که از نوع میل لنگ تخت است اما صدای جذابی ندارد. در سالیان گذشته شاید تنها AMG بوده که توانسته است از موتور توربوشارژر شده صدای خشن و رعب‌آوری خارج کند. صدای موتور پورشه نیز چندان تعریفی ندارد و مانند آن است که با قرار دادن اگزوز در حالت اسپرت به جای ۲ سشوار ۴ سشوار را به صورت هم زمان روشن کرده‌اید.

پورشه اما در بخش رانندگی بسیار متفاوت از نسل قبل خود ظاهر می‌شود. این ۹۱۱ به مدد تعلیق اسپرت که توسط بخش مسابقه‌ای پورشه موسوم به Weissach طراحی و توسعه داده شده است همانند یک هیولا در حین رانندگی ظاهر می‌شود و با وجود این که مک لارن همیشه سریع ترین سوپرخودرو های ممکن را می‌سازد اما برای رسیدن از نقطه الف به نقطه ب در یک جاده پر از پیچ و خم پورشه ۹۱۱ توربو S شما را سریعتر به مقصد می‌رساند. این مسئله به مدد سیستم چهارچرخ متحرک هوشمند، قابلیت چرخش تمامی چرخ‌ها و گشتاور بالای موتور ممکن شده است.

مرسدس در مدل رودستر توانسته مشکل اساسی مدل کوپه GT R یعنی کوبش شدید سیستم تعلیق مسابقه‌ای ساخت شرکت مولتی ماتیک را به طور کلی حل کند که دست آورد بسیار بزرگی به حساب می‌آید. این نوع سیستم تعلیق عملکرد عالی در پیست‌های اتومبیل رانی دارد اما در جاده‌های شهری ضربات کاری به کمر شما وارد می‌کند.

با این وجود در بخش هندلینگ مرسدس شایسته رتبه سوم است زیرا فرمان آن بشدت سریع است و به علت جایگاه خاص راننده امکان اعتماد بیش از حد به آن وجود ندارد.

این مسئله به این معنا نیست که هندلینگ مرسدس ضعیف است اما نمی‌توان انتظار عملکرد دو سوپرخودرو دیگر را از آن داشت. یکی از دلایل عدم حس اعتماد به فرمان مرسدس را باید در تنظیمات و نحوه چرخش چرخ‌های عقب جست و جو کرد.

مرسدس بر خلاف پورشه از دو موتور الکتریکی برای چرخاندن چرخ های عقب استفاده می‌کند و به همین علت حس و حال یک رانندگی طبیعی را به علت چرخش بیشتر چرخ های عقب از دست می‌دهد.

مک لارن نیز عاری از مشکلات نیست و در زمان ترمزگیری بخش جلو به طور دائم دچار لرزش می‌شود. فرمان مک لارن شرایط وزنی بسیار مناسبی دارد و چسبندگی محور جلو به خوبی حس می‌شود اما بخش اعظم چسبندگی در اختیار چرخ‌های عقبی قرار دارد و لاستیک‌های لاغر جلوی مک لارن به سایز ۲۴۵ بیش از اندازه تحت فشار قرار می‌گیرند.

همانند مک لارن پورشه نیز از لاستیک‌های استاندارد پیرلی P Zeros بهره می‌برد. در نقطه مقابل مرسدس از لاستیک میشلن Sport Cup 2s بهره می‌برد.

هندلینگ پورشه حتی با این لاستیک‌ها جای هیچ گله‌ای باقی نمی‌گذارد و در تمامی شرایط عملکرد پورشه خیره کننده است.

مهم ترین تفاوت مهندسی آلمانی با انگلیسی خود را در اینجا نشان می‌دهد. پورشه ۹۱۱ توربو S به اندازه مک لارن سریع است اما نکته قابل توجه این خودرو آن است که ۳ برابر حس اعتماد به نفس بیشتری را به شما تزریق می‌کند.

این مقایسه را با دیالوگ مشهور آل پاچینو در فیلم وکیل مدافع شیطان به پایان می‌رسانیم:

به من نگاه کن، آنها از روز اول من را دست کم گرفتند هرگز فکر می‌کردی که قرار است من استاد جهان بشوم؟

این کاری است که پورشه با دو خودروی دیگر در این مقایسه کرد. مک لارن تجربه رانندگی خیره کننده‌ای را عرضه می‌کند و ظاهر غیرقابل رقابتی دارد.

AMG بشدت عضلانی رفتار می‌کند و یک بسته عالی را به ارمغان آورده است اما پورشه ۹۱۱ توربو S سوپرخودرویی که از اول انتظار نداشتیم، گوی پیروزی را در این رقابت از آن خود می‌کند. ۹۱۱ توربو S گرگی در ظاهر میش است و یک سوپرخودرو معرکه دیگر از شرکت پورشه پس از مدل ۹۱۱ GT2 RS نسل قبل به حساب می‌آید.