سامسونگ هفته‌ی گذشته از جدیدترین اعضای خانواده‌ی گلکسی یعنی گلکسی نوت ۱۰ و گلکسی نوت ۱۰ پلاس رونمایی کرد. نسخه‌ی پلاس گوشی هوشمند جدید کره‌ای‌ها با ادعای شارژ بسیار سریع معرفی شد. متخصصان و کارشناسان نظرات متعددی پیرامون فناوری جدید و ادعاهای شارژ فوق سریع کره‌ای‌ها دارند و برخی از آن‌ها نیز بررسی‌های اولیه‌ی قابل‌توجهی روی بازدهی باتری انجام داده‌اند. دراین‌میان رسانه‌ی اندروید سنترال نظرات جالب توجهی پیرامون فناوری مذکور دارد که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم.

باتری یکی از قطعات سخت‌افزاری جذاب محصولات الکترونیکی محسوب می‌شود؛ قطعه‌ای صلب و صامت که نیرو، الکتریسیته، انرژی، نور و به‌طور خلاصه خون مورد نیاز برای زندگی دستگاه‌ها را فراهم می‌کند. باتری‌های شارژی در کنار سادگی عملکرد، پیچیدگی‌های جذابی دارند. آن‌ها تنها وظیفه دارند که در زمان نیاز، انرژی قطعات دیگر را تأمین کنند. ازطرفی از طریق منبعی دیگر، مجددا انرژی را در خود ذخیره می‌کنند. باتری‌های لیتیوم یونی مدرن کنونی فناوری تولید بسیار پیچیده دارند. به‌علاوه آن‌ها باید شرایط امنیتی پیچیده را سپری کنند تا برای نصب در دستگاهی به حساسیت گوشی‌های هوشمند مناسب باشند.

همان‌طور که گفته شد، گلکسی نوت ۱۰ پلاس با ادعای به‌کارگیری به‌روزترین فناوری شارژ سریع، هفته‌ی گذشته به نمایش درآمد. اولین گوشی هوشمندی که از استاندارد رو به رشد و جامع USB-PD استفاده می‌کند تا حداکثر سرعت شارژ را در توان‌ ۴۵ وات به کاربر ارائه کند. اکثر مردم ابعاد (ظرفیت) باتری را مهم‌تر از سرعت شارژ آن‌ می‌دانند. ازطرفی ظرفیت باتری تنها یکی از ستون‌های سه‌گانه‌ی انرژی گوشی هوشمند محسوب می‌شود. دو ستون دیگر، سرعت‌های خالی شدن و پر شدن شارژ باتری هستند.

اکثر راهکارهای شارژ سریع که تا به امروز ارائه شده‌‌اند، از استانداردهای اختصاصی استفاده می‌کنند که توسط شرکت‌های سازنده‌ی گوشی‌های هوشمند توسعه می‌یابد. تولیدکننده‌ها با چنین روشی کنترل بیشتری روی ارتباط شارژر دیواری، سیم شارژ و باتری خواهند داشت. از میان مشهورترین استانداردهای شارژ سریع می‌توان به SuperCharge از هواوی اشاره کرد که در سال جاری با گوشی هوشمند P30 Pro به سرعت ۴۰ وات رسید. استاندارد دیگر از سوی شرکت چینی اوپو به‌نام VOOC معرفی می‌شود و حداکثر سرعت ۵۰ وات را ارائه می‌کند. وان‌پلاس نیز از استانداردی به‌نام Warp Charge استفاده می‌کند که انشعابی از استاندارد اوپو محسوب می‌شود و در وان پلاس ۷ پرو به سرعت ۳۰ وات می‌رسد.

تمامی استانداردهای بالا با وجود کارایی قابل‌توجه، نقاط ضعفی هم دارند. سوپرشارژ هواوی به کابل و آداپتور AC اختصاصی نیاز دارد و ابعاد شارژر آن نیز بزرگ‌تر از ابعادی است که در گوشی‌های قدیمی سراغ داشتیم. راهکار اوپو یک قدم فراتر می‌رود و ساختار داخلی باتری راهم تغییر می‌دهد. شرکت چینی، باتری را به دو سلول مجزا تقسیم می‌کند تا با ایجاد شرایط کار مستقل، حداکثر سرعت شارژ را به‌‌صورت بهینه به دست بیاورد.

علاوه بر موارد بالا، راهکارهای شارژ سریع دیگری هم در بازار گوشی‌های هوشمند دیده می‌شوند که سامسونگ، یکی از آن‌ها است. کره‌ای‌ها تا پیش از ارائه‌ی اولین پرچم‌دار خود در سال ۲۰۱۹ یعنی گلکسی اس ۱۰ نسخه‌ی ۵G در همه‌ی محصولات از شارژرهای ۱۵ واتی استفاده می‌کردند. استاندارد شارژرها نیز انشعابی از استاندارد Quick Charge 2.0 شرکت کوالکام بود که به‌نام Fast Adaptive Charging معرفی شد. گلکسی S10 5G با فناوری شارژ ۲۵ وات معرفی شد تا پیشرفتی در فناوری باتری‌های سامسونگ باشد. در محصول جدید، زمان مورد نیاز برای شارژ کامل گوشی به نصف کاهش یافت. البته این فناوری تنها محدود به نسخه‌ی ۵G پرچم‌دار کره‌ای‌ها بود. به‌علاوه برای رسیدن به حداکثر سرعت باید از شارژر و کابل اختصاصی خود سامسونگ استفاده شود.

اکنون سری دوم پرچمداران سامسونگ یعنی گلکسی نوت ۱۰ و نوت ۱۰ پلاس معرفی شده‌اند و قطعا کاربران انتظار بهینه‌سازی‌های بیشتری از غول دنیای گوشی‌های هوشمند دارند. گلکسی نوت ۱۰ از شارژر ۲۵ واتی و نسخه‌ی پلاس از شارژر ۴۵ واتی پشتیبانی می‌کند. هر دو محصول نیز به‌خوبی طبق استانداردهای USB-C طراحی شده‌اند. به‌بیان دیگر، پیدا کردن شارژرهای متفرقه برای رسیدن به سرعت‌های فوق، نباید در محصولات جدید خانواده‌ی نوت دشوار باشد. البته این مورد نیاز به بررسی بیشتر دارد که در بخش‌های بعدی به آن می‌پردازیم.

سامسونگ با تمرکز روی پیشگیری از افزایش دمای باتری و امنیت، محدودیت‌هایی را برای استفاده از شارژر در گوشی‌های جدید خود ارائه می‌کند. کره‌ای‌ها تنها دسته‌ای محدود از استاندارد تأمین نیروی یو‌اس‌بی (موسوم به USB Power Delivery) را برای حصول حداکثر سرعت شارژ دستگاه‌های خود می‌پذیرند. استاندارد مذکور به‌نام PPS یا Programmable Power Supply شناخته می‌شود. PPS امکان تغییر ولتاژ و آمپراژ پیش‌فرض پشتیبانی‌شده در استاندارد USB-PD را ایجاد می‌کند. این استاندارد عموما ترکیب‌های ۵V/3A و ۹V/2A را پشتیبانی می‌کند.

در توضیح ساده‌ی استاندارد و زیرمجموعه‌های بالا باید بدانید که PPS، هدررفت نیرو را به حداقل می‌رساند که در نتیجه ایجاد گرما را هم کاهش می‌دهد. چنین روندی با افزایش آهسته‌ی ولتاژ و کاهش آمپراژ در زمان شارژ شدن گوشی تا ۱۰۰ درصد انجام می‌شود. شارژر ۲۵ واتی که در جعبه‌ی گلکسی نوت ۱۰ و نوت ۱۰ پلاس ارائه می‌شود، به ترکیب ۱۱V/2.25A می‌رسد (با ضرب آمپر و ولتاژ به عدد ۲۴/۷۵ وات می‌رسیم). آداپتور شارژ سریع ۴۵ واتی که با قیمت ۵۰ دلار و به‌صورت مجزا فروخته می‌شود، نسبت را به ۱۵V/3A می‌رساند که البته هنوز بررسی عمیق و عملی روی آن انجام نشده است.

نویسنده‌ی اندروید سنترال، بررسی عملی روی محصولات جدید سامسونگ انجام داد تا احتمال رسیدن به سرعت ۴۵ وات را با شارژرهای متفرقه آزمایش کند. شارژرهای متعدد مبتنی بر USB-PD از شرکت‌هایی همچون Aukey، Anker، RAVPower، Huawei، Mophie و چند تولیدکننده‌ی دیگر بررسی شدند. بسیاری از شارژرها به‌صورت اسمی از سرعت ۴۵ وات پشتیبانی می‌کردند، اما با استفاده از یک ولت‌متر مشخص شد که هیچ‌‌کدام توانایی شارژ گلکسی نوت ۱۰ پلاس را با سرعتی بیشتر از ۱۵ وات ندارند.

در آزمایش بعدی، از شارژر ۲۵ واتی سامسونگ استفاده شد که همان سرعت را ارائه کرد. البته پس از تعویض کابل با کابل Huawei Matebook X، سرعت مجددا به ۱۵ وات کاهش یافت. درنتیجه کاربران علاوه بر الزام به استفاده از آداپتور دیواری با قابلیت PPS، باید کابل USB-C از نوع E-Marker هم در اختیار داشته باشند. کابل‌های مذکور تأییدیه‌های لازم را برای ارائه‌ی نیروی برق تا ۱۰۰ وات و سرعت‌های تا ۱۰ گیگابیت‌برثانیه دارند و مبتنی بر استاندارد USB 3.1 Gen 2 هستند. البته شناسایی استاندارد و تأییدیه‌های مذکور در کابل‌های USB-C آسان نیست و کاربران عادی توانایی تشخیص آن را ندارند.

با توجه به بررسی‌های بالا، کاربران برای حصول حداکثر سرعت قطعا به کابل‌های E-Marked نیاز خواهند داشت که البته برای پیدا کردن آن نمی‌توان به برند و بسته‌بندی کابل اعتماد کرد. شاید با جست‌وجو برای کابل‌هایی با سرعت انتقال تا ۱۰ گیگابیت‌برثانیه، در پیدا کردن تجهیز مورد نیاز موفق شوید. البته کابل‌های مذکور قیمت بیشتری دارند که با توجه به ارزش شارژ سریع‌تر، احتمالا توجیه اقتصادی خواهند داشت. به‌عنوان نمونه‌ای از کابل‌های E-Marked می‌توان به کابل‌های C-C اپل اشاره کرد.

کاربران برای پیدا کردن آداپتورهای با ظرفیت PPS گزینه‌های زیادی در دسترس ندارند. استاندارد مذکور عمر زیادی ندارد و تاکنون محصولات زیادی هم به این نوع از شارژرها نیاز نداشته‌اند. قطعا روند کنونی در آینده‌ی نزدیک تغییر می‌کند، اما اکنون گزینه‌های زیادی در دسترس کاربران نیست. درنهایت کاربران می‌توانند شارژر ۴۵ واتی USB-C سامسونگ را پیش‌خرید کنند تا در زمان تحویل به سرعت فوق‌العاده‌ی شارژ دست یابند. احتمالا با استفاده از آن آداپتور و کابل مخصوص، بتوان گوشی هوشمند را در مدت ۴۰ دقیقه از شارژ صفر تا ۱۰۰ درصد شارژ کرد.

درنهایت بررسی گلکسی نوت ۱۰ پلاس نشان می‌دهد که سامسونگ پس از سال‌ها بالاخره به استاندارد شارژ آزادتری پایبند شد. آن‌ها شارژ سریع را با قابلیت‌های مناسب به کاربران عرضه می‌‌کنند که البته به تجهیزات اختصاصی نیاز دارد. ازطرفی فناوری سامسونگ را می‌توان جلوتر از زمان دانست که هنوز صنعت با آن هماهنگ نشده است. به‌هرحال رویکرد سامسونگ بهتر از اتکا به فناوری‌های اختصاصی و محدود کردن کاربران به نظر می‌رسد، اما هنوز پیش‌نیازهای متعددی برای اجرای آسان دارد.