یکی از معضلات خرید گوشی شیائومی، تنوع خیلی زیاد و گیج‌کننده‌ی گوشی‌های این شرکت چینی است. شیائومی هر چند ماه یک‌بار، تعداد زیادی گوشی با پسوندهای مختلف را معرفی می‌کند؛ موضوعی که حق انتخاب ما را به‌عنوان کاربر افزایش می‌دهد، ولی در سمت دیگر، پیدا کردن مدل مناسب را سخت‌تر می‌کند.

شیائومی چند ماه پس از معرفی برخی از گوشی‌های خود که معمولا شامل مدل‌های پرچم‌دار می‌شود، مدل متفاوتی از آن‌ها را با امکانات کم‌وبیش مشابه، قیمتی به‌مراتب کمتر و با پسوند «T» وارد بازار می‌کند. بدین‌صورت، کاربرانی که توان خرید گوشی‌های پرچم‌دار را ندارند، می‌توانند چند ماه بعد، لذت استفاده از گوشی پرچم‌دار نسل قبل را با قیمت خیلی کمتری تجربه کنند.

شاید بهترین مثال برای پسوند «T»، مدل Mi 9T باشد. تقریبا دو سال پیش و درحالی‌که شیائومی با سرعت زیادی در حال افزایش سهم خود در بازار گوشی‌های هوشمند بود، نسخه‌ای متفاوتی از گوشی می ۹ را با طراحی متفاوت و با پسوند «تی» وارد بازار کرد. استقبال و بازخورد کاربران از شیائومی می ۹ تی به‌قدری خوب بود که شیائومی مجاب شد تا این سری را ادامه دهد.

حال شیائومی هشت ماه پس از معرفی پرچم‌دار سال ۲۰۲۰ خود یعنی مدل می ۱۰، پسوند «تی» را به آخر نام این گوشی اضافه و از می ۱۰ تی رونمایی کرد. همان‌طور که گفتیم، مدل‌های با پسوند «تی»، اکثر امکانات پرچم‌دار قبلی را با قیمتی کمتر ارائه می‌دهند و می ۱۰ تی از این موضوع مستثنا نیست. می ۱۰ تی از نظر قیمت (دلاری)، چیزی حدود ۴۰ درصد از می ۱۰ ارزان‌تر است، ولی اکثر امکانات آن مثل تراشه فوق‌العاده قدرتمند اسنپدراگون ۸۶۵، نمایشگر بزرگ و بلندگوهای استریو را یدک می‌کشد.

می ۱۰ تی در دو مدل معمولی و «پرو» معرفی شد که تنها تفاوت آن‌ها به دوربین اصلی و حافظه داخلی برمی‌گردد؛ در مدل معمولی، برای کاهش قیمت نهایی، از دوربینی با رزولوشن پایین‌تر و حسگری کوچک‌تر استفاده شده است. در زمان نگارش بررسی پیش‌رو، می ۱۰ تی با قیمتی بین ۱۰ تا ۱۲ میلیون تومان (بسته به مقدار رم) در بازار ایران به‌فروش می‌رسد.

طراحی و کیفیت ساخت شیائومی می ۱۰ تی

می ۱۰ تی کیفیت ساخت بسیار خوبی دارد؛ به‌محض اینکه گوشی را در دست می‌گیرید، متوجه مواد باکیفیت به‌کاررفته در بدنه و مونتاژ دقیق آن خواهید شد. دورتادور گوشی از آلومینیوم با روکشی براق ساخته شده است که در بین دولایه شیشه‌ی گوریلا گلس ۵ قرار دارد. در این بازه قیمتی، گوشی‌های انگشت‌شماری را می‌توانید پیدا کنید که از چنین مواد اولیه‌ی اعلایی ساخته شده باشند؛ حتی برخی از رقبای گران‌تر مثل گلکسی S20 FE سامسونگ هم بدنه‌ای پلاستیکی دارد.

می ۱۰ تی حدود ۹٫۵ میلی‌متر ضخامت و نزدیک به ۲۲۰ گرم وزن دارد؛ بنابراین جزو گوشی‌های ضخیم، سنگین و تاحدودی بددست بازار محسوب می‌شود؛ به‌طوری‌که پس از مدتی استفاده، احتمالا مچ دستتان درد بگیرد. چینی‌ها برای اینکه ارگونومی گوشی را بهبود ببخشد، قاب پشت آن را خمیده کرده‌اند تا راحت‌تر در کف دست بنشیند. مثل اکثر گوشی‌های شیشه‌ای، می ۱۰ تی هم گوشی لیزی محسوب می‌شود و هنگام نگه‌داشتن آن باید مراقب باشید که از دستتان سُر نخورد.

زیبایی پنل شیشه‌ای پشت شیائومی می ۱۰ تی با برآمدگی بی‌نهایت زمخت دوربین‌ها از بین می‌رود. برجستگی دوربین‌ها به‌قدری ضخیم است (بیش از ۴ میلی‌متر) که اگر گوشی را روی میز قرار دهید، مثل الاکلنگ تکان می‌خورد. هیچ حسگر بزرگ یا مورد شگفت‌انگیزی در دوربین‌های می ۱۰ تی وجود ندارد که برجستگی بیش‌از حد آن‌ها را توجیه کند. وقتی گوشی را در دست می‌گرفتیم، انگشت اشاره پیوسته به زیر برآمدگی دوربین‌ها برخورد می‌کرد؛ موضوعی که در استفاده‌ی درازمدت قطعا آزاردهنده خواهد بود.

روی برجستگی زمخت دوربین، ماژول اصلی با عبارت «دوربین ۶۴ مگاپیکسل» خودنمایی می‌کند و زیر آن سه دوربین و یک فلش LED قرار دارد. البته به‌جای سه دوربین باید بگوییم دو دوربین و یک طرح دوربین! چراکه بالای فلش LED، دوربینی وجود ندارد و طراحان شیائومی صرفا چیزی شبیه به لنز دوربین را آنجا قرار داده‌اند تا تقارن ظاهری حفظ شود. احتمالا طراحان شیائومی دچار وسواس فکری (OCD) هستند که برای ایجاد تقارن، دست به چنین کاری زدند. مورد آخر در مورد پشت گوشی روکش براق آن است که متاسفانه استعداد زیادی در جذب اثرانگشت و چربی دست دارد.

در سمت دیگر، نمایشگر ۶٫۶۷ اینچی می ۱۰ تی، زیر پوشش گوریلا گلس ۵ پناه گرفته است تا از گزند آسیب و خط‌وخش در امان باشد. هر چند تجربه نشان می‌دهد که نمی‌توانید زیاد به مقاومت این شیشه‌ها اعتماد کنید و اگر می‌خواهید برای مدت زیادی از گوشی استفاده کنید، پیشنهاد می‌دهیم که یک محافظ نمایشگر تهیه کنید.

برخلاف می ۹ تی که نمایشگری تمام‌صفحه داشت و دوربین سلفی به‌صورت مکانیکی از لبه‌ی بالایی گوشی خارج می‌شد، دوربین سلفی می ۱۰ تی مثل اکثر گوشی‌های امروزی، به‌صورت حفره‌ای در گوشه نمایشگر قرار دارد. لبه‌های اطراف نمایشگر هم به‌جز لبه‌ی پایینی، باریک به‌حساب می‌آیند. از نظر طراحی، چه جلو و چه پشت گوشی، می ۱۰ تی را حرکتی رو به عقب برای شیائومی می‌دانیم.

روی لبه‌ی پایینی گوشی، بلندگوی اصلی در کنار درگاه USB 2.0 Type-C، شکاف سیم‌کارت و کارت حافظه قرار دارد. در نظر داشته باشید که می ۱۰ تی از سیم‌کارت‌های نسل پنجم یا همان ۵G پشتیبانی می‌کند، ولی نمی‌توانید از دو سیم‌کارت ۵G به‌صورت هم‌زمان استفاده کنید. البته با توجه به وضعیت شبکه‌ی ۵G در ایران، به نظر نمی‌رسد که «پشتیبانی نکردن از دو سیم‌کارت ۵G به‌صورت هم‌زمان» فعلا نقطه ضعف محسوب شود.

شیائومی می ۱۰ تی از کارت حافظه microSD پشتیبانی نمی‌کند؛ بنابراین باید به حافظه داخلی اکتفا کنید. خوشبختانه این گوشی ۱۲۸ گیگابایت حافظه داخلی دارد و بعید است که کمبودی از این نظر تجربه کنید. متاسفانه از خروجی ۳٫۵ میلی‌متری صدا یا همان جک هدفون هم خبری نیست؛ البته داخل جعبه‌ی گوشی، یک مبدل کوتاه برای تبدیل USB-C به ۳٫۵ میلی‌متری صدا وجود دارد.

در سمت راست شیائومی Mi 10T کلیدهای کم‌وزیاد کردن صدا و کلید پاور گوشی قرار دارد. مثل اکثر گوشی‌های شیائومی، حسگر تشخیص اثرانگشت روی کلید پاور تعبیه شده است. کلید پاور هم کمی فرورفته‌تر از لبه قرار دارد تا به‌راحتی بتوانید آن را روی لبه گوشی پیدا کنید. فرایند تعریف اثرانگشت بسیار ساده  و در کمتر از یک دقیقه صورت می‌گیرد. خود حسگر هم عملکرد بدون نقصی دارد و در کسری از ثانیه، اثرانگشت دستتان را تشخیص می‌دهد.

در سمت چپ، هیچ درگاه یا دکمه‌ای وجود ندارد و در بالای گوشی هم میکروفن دوم برای حذف صداهای مزاحم، فرستنده مادون‌قرمز، بلندگوی مکالمه و چراغ LED اعلان‌ها قرار دارد. به لطف فرستنده‌ی مادون‌قرمز و با اپلیکیشن Mi Remote می‌توانید از می ۱۰ تی به‌عنوان کنترل از راه دور برای کنترل کردن انواع تلویزیون، سینمای خانگی، سیستم تهویه خانگی و غیره استفاده کنید.

درنهایت، در نظر داشته باشید که شیائومی می ۱۰ تی هیچ‌گونه گواهینامه‌ای برای مقاومت در برابر نفوذ آب یا گردوغبار ندارد. با توجه به اینکه اکثر گوشی‌های هوشمند در این بازه قیمتی، حداقل یکی از گواهینامه‌های IP را گرفته‌اند، نبود آن را می‌توانیم یکی از نقاط ضعف می ۱۰ تی بدانیم.

نمایشگر و اسپیکر شیائومی می ۱۰ تی

اگر بحث تراشه قدرتمند می ۱۰ تی را کنار بگذاریم، بارزترین ویژگی آن، نمایشگر بزرگ با نرخ نوسازی ۱۴۴ هرتز خواهد بود. شیائومی می ۱۰ تی درست مثل مدل گران‌تر یعنی «پرو»، به نمایشگر ۶٫۶۷ اینچی LCD با فناوری IPS و رزولوشن ۲۴۰۰×۱۰۸۰ پیکسل یا همان Full HD Plus و پشتیبانی از HDR10 مجهز شده است. با وجود نرخ نوسازی بالا و پشتیبانی از HDR10، تغییر از OLED به LCD را حرکتی رو به عقب برای می ۱۰ تی در مقایسه با می ۹ تی می‌دانیم. احتمالا به‌لطف استفاده از پنل LCD شیائومی می‌تواند بدون افزایش چشم‌گیر قیمت نهایی، نرخ نوسازی را به ۱۴۴ هرتز افزایش دهد؛ ولی ترجیح می‌دادیم مثل گلکسی A52 یا A72، از نمایشگری اولد با نرخ نوسازی کمتر مثل ۹۰ هرتز استفاده می‌کرد.

اگر از تنظیمات گوشی وارد بخش نمایشگر شوید، با قسمتی به نام «نرخ نوسازی» یا Refresh Rate مواجه می‌شوید که با ورود به آن می‌توانید نرخ نوسازی گوشی را روی یکی از سه حالت ۱۴۴ هرتز، ۹۰ هرتز یا ۶۰ هرتز قرار دهید. طبیعتا هرچقدر نرخ نوسازی را بیشتر کنید، انیمیشن‌ها و حرکت بین منوها روان‌تر و چشم‌نوازتر می‌شود، ولی از طرف دیگر، مصرف باتری گوشی هم افزایش پیدا می‌کند. پشتیبانی نمایشگر از فناوری Adaptive Sync بدین معنی است که هنگام اجرای بازی‌ها یا برنامه‌هایی که فریم کمی دارند، نمایشگر به‌صورت خودکار نرخ نوسازی را با نرخ فریم هماهنگ می‌کند تا به‌هم‌ریختگی در تصویر مشاهده نشود.

نرخ نوسازی با توجه به محتوای نمایشگر تغییر می‌کند. اگر در محیط رابط کاربری، نمایشگر را لمس نکنید و هیچ حرکتی در نمایشگر انجام نشود، نرخ نوسازی روی ۵۰ هرتز می‌ماند، اما به محض اینکه با کوچک‌ترین لمس، حرکتی در تصویر ایجاد کنید، نرخ نوسازی به ۱۴۴ هرتز تغییر می‌کند. براساس بررسی‌های ما، می ۱۰ تی ویدئوهای ۲۴ یا ۳۰ فریم‌برثانیه را با نرخ نوسازی ۵۰ هرتز و ویدئوهای ۶۰ فریم‌برثانیه را با نرخ ۶۰ هرتز پخش می‌کند. نرخ نوسازی در بازی‌های مختلف نیز متفاوت است، برخی عناوین، مانند CoD یا PUBG با نرخ نوسازی ۹۰ هرتز و برخی دیگر نظیر Asphalt 9 با نرخ ۶۰ هرتز و برخی مانند Armajet با نرخ ۱۴۴ هرتز اجرا می‌شوند.

یکی از امکانات جدید و خلاقانه‌‌ی نمایشگر می ۱۰ تی به بخش Reading Mode بازمی‌گردد. می ۱۰ تی، در کنار حالت کلاسیک Reading Mode، حالت جدید Paper را هم ارائه می‌دهد که علاوه بر گرم کردن رنگ نمایشگر و کاهش نور آبی، بافت پس‌زمینه را به حالتی شبیه به کاغذ بدل می‌کند. شیائومی ادعا می‌کند که این موضوع هم خستگی چشم را بیشتر کاهش می‌دهد و احساس خواندن کتاب‌های کاغذی را به کتاب‌های دیجیتالی می‌آورد. ما چندان طرفدار حالت Paper نبودیم؛ چراکه بافت شبیه به کاغذ بیشتر از اینکه خستگی چشم را کاهش دهد، احساس کثیف بودن نمایشگر را منتقل می‌کند. به‌علاوه زمانی‌که از Dark Mode استفاده می‌کنید، بافت پس‌زمینه چندان مشخص نخواهد بود.

معمولا در بررسی رنگ‌های نمایشگر، پرفایل‌های رنگی مختلف را بررسی می‌کنیم. برخلاف گوشی‌های سامسونگ که فقط دو پروفایل رنگی دارند، شیائومی تعداد زیادی پروفایل رنگی در تنظیمات نمایشگر می ۱۰ تی قرار داده که به‌شدت گیج‌کننده است:

• حالت Auto: در این حالت اصولا رنگ‌های نمایشگر با توجه به نور محیط تغییر می‌کند.  
• حالت Original: حالت طبیعی که طبق گفته شیائومی، دقیق‌ترین رنگ‌ها را نشان می‌دهد.
• حالت Saturated: در این حالت رنگ‌ها اشباع‌شده نشان داده می‌شود.
• حالت Advanced: در این حالت می‌توانید به پروفایل‌های رنگی ویژه دسترسی داشته باشید:
  • حالت Enhanced: صرف‌نظر از نور محیط یا محتوای نمایشگر، وسیع‌ترین گستره رنگی نشان داده می‌شود.
  • حالت Original: رنگ‌های نمایشگر براساس محتوای گوشی کالیبره می‌شود.
  • حالت P3: صرف‌نظر از نور محیط یا محتوای نمایشگر، همیشه گستره رنگی DCI-P3 نشان داده می‌شود.
  • حالت sRGB: صرف‌نظر از نور محیط یا محتوای نمایشگر، همیشه گستره رنگی sRGB نشان داده می‌شود.

از بخش گیج‌کننده Advanced که آورده‌ی خاصی هم برای کاربران ندارند، عبور می‌کنیم و به سه بخش دیگر می‌پردازیم. نتایج بررسی‌های ما توسط نرم‌افزار CalMAN نشان می‌دهد که در دو حالت Auto و Saturated، با اینکه طیف رنگ DCI-P3 پوشش داده می‌شود، اما خطای رنگی زیاد است و رنگ‌ها به‌شدت به سمت سردی میل می‌کنند؛ به‌طوری‌که در حالت Saturated، رنگ سفید به شکل آبی کم‌رنگ نشان داده می‌شود؛ در حالت Original با اینکه طیف رنگ DCI-P3 پوشش داده نمی‌شود، اما دقیق‌ترین حالت رنگی است و خطای رنگی هم در محدوده قابل‌قبولی قرار دارد؛ البته رنگ‌های نمایشگر کمی گرم می‌شوند و رنگ سفید به سمت زرد تمایل دارد.

شیائومی می‌گوید نمایشگر می ۱۰ تی از محتوای HDR پشتیبانی می‌کند. در آزمون‌های ما، حداکثر روشنایی گوشی در حالت دستی و حالت خودکار، در شرایطی‌که ۵۰ درصد صفحه‌ مشکی و ۵۰ درصد دیگر سفید باشد، به‌طور میانگین ۴۳۵ نیت به‌دست آمد؛ اگر ۱۰۰ درصد نمایشگر را روشن کنید، حداکثر روشنایی کمی بیشتر می‌شود و به حدود ۴۷۰ نیت می‌رسد. درهرصورت، چنین روشنایی کمی برای نشان دادن محتوای HDR کافی نخواهد بود. از طرفی، کنتراست تصویر پایین است و رنگ مشکی عمیقی نشان داده نمی‌شود. در حقیقت، کیفیت عمق رنگ مشکی به‌قدری کم است که کمی به سمت خاکستری تمایل دارد.

از بحث نمایشگر که خارج شویم، به اسپیکرهای استریوی می ۱۰ تی می‌پردازیم که یکی از امکانات جذاب شیائومی می ۱۰ تی به‌حساب می‌آید؛ البته نمی‌توانیم این موضوع را نقطه قوتی برای آن بدانیم؛ چراکه اکثر گوشی‌ها در بازه قیمتی شیائومی Mi 10T و حتی قیمت کمتر، به اسپیکرهای استریو مجهز شده‌اند. هم بلندی و هم کیفیت صدای اسپیکرهای می ۱۰ تی را کاملا خوب ارزیابی می‌کنیم. بلندی صدا به‌قدری است که حتی در مکان‌های شلوغ هم به‌راحتی صدای زنگ گوشی را می‌شنوید. کیفیت صدا هم موقع بازی کردن یا تماشای فیلم، رضایتتان را جلب می‌کند.

رابط کاربری شیائومی می ۱۰ تی

شیائومی می ۱۰ تی به‌صورت پیش‌فرض از اندروید ۱۰ با رابط کاربری MIUI 12 استفاده می‌کند؛ البته در زمانی‌که این بررسی را می‌نوشتیم، آپدیت اندروید ۱۱ به همراه جدیدترین بسته‌ی امنیتی اندروید برای این گوشی منتشر شد و توانستیم از جدیدترین نسخه‌ی سیستم‌عامل محبوب گوگل استفاده کنیم.

با معرفی رابط کاربری MIUI 12، شیائومی از بخش جدیدی با عنوان کنترل سنتر رونمایی کرد که شباهت خیلی زیادی به کنترل سنتر iOS دارد و دسترسی به قابلیت مختلف گوشی را در یکجا فراهم می‌کند. انیمیشن‌ها هم در MIUI 12 خیلی زیباتر و چشم‌نوازتر شده‌اند که به لطف نمایشگر ۱۴۴ هرتز و تراشه‌ی قدرتمند اسنپدراگون ۸۶۵ در می ۱۰ تی، واقعا روان و بدون کوچک‌ترین مکثی نشان داده می‌شوند.

یکی از امکانات نرم‌افزاری جذاب شیائومی Mi 10T، به امکان ضبط ویدئو از محتوای نمایشگر برمی‌گردد. اپلیکیشن Screen Record در اکثر گوشی‌های شیائومی وجود دارد، ولی حالا در می ۱۰ تی گزینه جدیدی به این تنظیمات این اپلیکیشن با نام Fixed Frame Rate اضافه شده است که با غیرفعال کردن آن، امکان ضبط ویدئو از محتوای نمایشگر را با نرخ ۱۴۴ فریم بر ثانیه هم وجود خواهد داشت.

از موارد دیگری که باید به آن اشاره کنیم، نبود رادیو FM در می ۱۰ تی است که احتمالا برای اکثر کاربران اهمیت زیادی ندارد. یک سری اپلیکیشن پیش‌فرض مثل نتفلیکس، فیسبوک و لینکدین هم وجود دارند که می‌توانید آن‌ها را به‌سادگی حذف کنید.

عملکرد سخت‌افزار و باتری شیائومی می ۱۰ تی

شیائومی Mi 10T از لحاظ توان سخت‌افزاری درمقایسه‌با نسل گذشته پیشرفت چشم‌گیری تجربه می‌کند؛ درحالی‌که Mi 9T سال ۲۰۱۹ با تراشه‌ی میان‌رده‌ی اسنپدراگون ۷۳۰ وارد بازار شد، اکنون می ۱۰ تی از اسنپدراگون ۸۶۵ قدرت می‌گیرد؛ تراشه‌ی پرچم‌دار کوالکام برای گوشی‌های هوشمند سال ۲۰۲۰ که ۲۵ درصد CPU سریع‌تر و ۳۵ درصد GPU سریع‌تر از اسنپدراگون ۸۵۵ دارد و چند سر و گردن بالاتر از تراشه‌ی میان‌رده‌ی اسنپدراگون ۷۳۰ قرار می‌گیرد.

تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۶۵ درون خود مودم یکپارچه‌ای ندارد؛ اما این تراشه را مودم مجزای Snapdragon X55 همراهی می‌کند. این مودم علاوه‌بر شبکه‌های مرسوم LTE از هر دو نوع اتصال sub-6GHZ و mmWave شبکه‌های ۵G نیز پشتیبانی می‌کند. حداقل تا چند سال آینده شبکه‌ی ۵G برای ما کاربران ایرانی به‌صورت گسترده در دسترس نخواهد بود؛ اما پشتیبانی پرچم‌دار اقتصادی Mi 10T از این اتصال، قابلیت آینده‌نگرانه و سودمندی به‌حساب می‌آید.

پرچم‌دار اقتصادی چینی‌ها اکنون در دو نسخه با رم ۶ یا ۸ گیگابایتی LPDDR5 عرضه می‌شود؛ اما برخلاف نسل گذشته دیگر از حافظه‌ی ۶۴ گیگابایتی خبری نیست و هر دو نسخه از ۱۲۸ گیگابایت حافظه‌ی پرسرعت UFS 3.1 بهره می‌برند و البته کماکان امکان ارتقاء حافظه نیز وجود ندارد. ما نسخه‌ی ۸ گیگابایتی می ۱۰ تی را برای بررسی دراختیار داشتیم که برای عموم کاربران از نظر چندوظیفگی تجربه‌ی بسیار مطلوبی را به‌ارمغان می‌آورد.

عملکرد در بنچمارک و تجربه بازی شیائومی می ۱۰ تی

حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۱۲۸ گیگابایتی برای عموم کاربران کافی خواهد بود؛ اما چنانچه به‌صورت مداوم با گوشی هوشمندتان فیلم‌برداری می‌کنید و ویدئوهای زیادی در گوشی‌تان دارید، شاید شیائومی می ۱۰ تی انتخاب مناسبی برایتان نباشد. به‌لطف بهره‌گیری از حافظه‌ی پرسرعت UFS 3.1، شیائومی Mi 10T در زمینه‌ی سرعت خواندن و نوشتن پیشرفت معناداری درمقایسه‌با نسل قبل تجربه می‌کند؛ افزایش ۲۵۰ و ۲۸۰ درصدی در نرخ خواندن و نوشتن داده، سرعت اجرا و نصب اپ‌ها را بسیار ارتقا می‌دهد.

به‌لطف تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۶۵، گوشی هوشمند می ۱۰ تی برخلاف نسل گذشته‌اش صرفا یک میان‌رده‌ی خوش‌ساخت نیست و در زمینه‌ی توان پردازشی می‌تواند با دستگاه‌های قدرتمندی همچون گلکسی S20 FE رقابت کند؛ براساس بررسی‌های ما، شیائومی می ۱۰ تی در کاربری‌های روزمره بیش‌از ۲۵ درصد و در زمینه‌ی گرافیک بالغ‌بر ۲۵۰ درصد بهتر از می ۹ تی عمل می‌کند. باتوجه به بنچمارک PCMark، می ۱۰ تی در کاربری‌های روزمره با اختلافی ۲۰ درصدی از گلکسی S20 FE جا می‌ماند؛ اما در پردازش‌های گرافیکی ممکن است از حریف کره‌ای با اختلافی جزئی پیش یا عقب باشد.

همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره کردیم، نرخ نوسازی نمایشگر می ۱۰ تی بسته به محتوا، ممکن است مقادیر متفاوتی داشته باشد؛ در بررسی‌های ما، حین اجرای بازی‌های PUBG Mobile‌ و Call of Duty Mobile نرخ نوسازی نمایشگر روی ۹۰ هرتز و در بازی Asphalt 9 روی ۶۰ هرتز قفل می‌شود. از بین بازی‌های یادشده تنها نرخ فریم بازی Asphalt 9 با نرخ نوسازی نمایشگر برابری می‌کند.

وجود تراشه‌ای قدرتمند در دل هر گوشی هوشمندی، نگرانی‌هایی درباره‌ی پایداری عملکرد آن در استفاده‌های سنگین و مداوم نیز به‌بار می‌آورد؛ شیائومی می‌گوید برای پیش‌گیری از افت عملکرد می ۱۰ تی از فناوری LiquidCool استفاده می‌کند، اما توضیحاتی درباره‌ی سازوکار فناوری یادشده ارائه نمی‌دهد. برای ارزیابی پایداری عملکرد Mi 10T، بنچمارک Wild Life از ۳DMark را ۲۰ دقیقه به‌صورت مداوم اجرا کرده و نتیجه را با گلکسی S20 FE مقایسه می‌کنیم.

در آزمون استرس ما، می ۱۰ تی پایداری به‌لطف تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۶۵ کوالکام عملکرد فوق‌العاده‌ای را به‌نمایش گذاشت؛ در بدترین حالت، عملکرد دستگاه تنها ۰٫۴ درصد افت کرد؛ درحالی‌که گلکسی S20 FE با تراشه‌ی Exynos 990 در همین آزمون، افت عملکرد ۵۸ درصدی تجربه کرد. بدنه‌ی می ۱۰ تی به‌ویژه ناحیه‌ی نزدیک به ماژول دوربین در پنل پشتی، به دمای نسبتا زیاد ۴۴ درجه‌ی سانتی‌گراد رسید.

شیائومی می ۱۰ تی از باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی لیتیوم-پلیمر برای تأمین انرژی موردنیازش استفاده می‌‌کند؛ بنابراین ظرفیت باتری درمقایسه‌با نسل گذشته ۲۵ درصد افزایش یافته است. چینی‌ها گوشی هوشمند می ۱۰ تی را به‌صورت پیش‌فرض با شارژر سریع ۳۳ واتی به‌فروش می‌رسانند که برای شارژ کامل باتری به یک ساعت زمان نیاز دارد.

شیائومی Mi 10T بسته به نوع کاربری، نرخ نوسازی متفاوتی را برای صفحه‌نمایش برمی‌گزیند؛ به‌عنوان مثال پخش فیلم با نرخ نوسازی ۴۸ یا ۵۰ هرتز، استریم آنلاین ویدئو با نرخ ۳۰ یا ۶۰ هرتز و جابه‌جایی در بخش‌های مختلف رابط کاربری با نرخی بالغ‌بر ۱۴۴ هرتز صورت می‌گیرد. از همین رو صرف‌نظر از تنظیمات نرخ نوسازی، شیائومی Mi 10T‌ در آزمون پخش ویدئوی ما نتیجه‌ی یکسانی به‌دست می‌آورد.

پرچم‌دار اقتصادی شیائومی با روشنایی ۲۰۰ نیتی نمایشگر و درحالی‌که کلیه‌ی اتصالات بی‌سیم و صدای اسپیکر قطع شده بود، توانست ویدئوی معیار ما را به‌مدت ۱۵ ساعت و ۱۰ دقیقه پخش کند. در آزمون باتری PCMark نیز که با همان شرایط قبلی، شارژدهی گوشی در کاربری‌های روزمره را می‌سنجد، ۱۳ ساعت دوام آورد؛ بنابراین با حدود ۵ ساعت استفاده‌ی روزانه از گوشی‌تان، می‌توانید انتظار دو روز شارژدهی را از می ۱۰ تی داشته باشید.

دوربین شیائومی می ۱۰ تی

همان‌طور که در ابتدا گفتیم، در پشت می ۱۰ تی سه دوربین قرار دارد؛ بله… در نگاه اول، چهار دوربین دیده می‌شود، ولی وقتی بیشتر دقت کنید متوجه می‌شوید که دوربین چهارمی وجود ندارد و صرفا به دلیل تقارن ظاهری، طرحی شبیه به لنز دوربین روی برآمدگی بدقواره گوشی قرار داده شده است.

دوربین اصلی می ۱۰ تی از حسگر ۶۴ مگاپیکسل IMX682 ساخت سونی با سایز ۱/۱٫۷۳ اینچیک و پیکسل‌های ۰٫۸ میکرومتری بهره می‌برد که پشت لنزی ۲۶ میلی‌متری با دیافراگم F/1.89 قرار دارد؛ دقیقا مشابه دوربینی که روی گوشی پوکو X3 هم قرار دارد؛ یعنی مدلی که به‌مراتب از می ۱۰ تی ارزان‌تر است. درست مثل پوکو X3، دوربین اصلی می ۱۰ تی هم لرزشگیر اپتیکال تصویر ندارد و از سیستم فوکوس خودکار تشخیص فاز بهره می‌برد.

همان‌طور که انتظار داشتیم، نتایج بررسی دوربین اصلی یا همان دوربین واید می ۱۰ تی شیائومی شباهت زیادی به پوکو X3 دارد. دوربین گوشی در روز و زمانی‌که نور محیط کافی باشد، عکس‌های خوب با جزئیات زیاد، نویز کم و گستره دینامیکی مناسبی ثبت می‌کند؛ اما در شب کیفیت تصاویر افت قابل‌ملاحظه‌ای پیدا می‌کنند و نویز آن‌ها هم زیاد می‌شود. خوشبختانه به لطف حالت «عکاسی در شب» یا همان Night Mode، می‌توانید این افت کیفیت را تا میزان زیادی جبران کنید.

همان‌طور که می‌دانید، حسگر ۶۴ مگاپیکسلی می ۱۰ تی از فیلتر رنگی Quad Bayer بهره می‌برد؛ بدین معنی که هر چهار پیکسل مجاور، یکی از رنگ‌های اصلی را ثبت می‌کنند؛ بنابراین خروجی تصاویر با رزولوشن ۱۶ مگاپیکسل خواهد بود؛ اما در بخش تنظیمات دوربین، می‌توان با شبیه‌سازی فیلتر رنگی Bayer معمولی، تصاویری با دقت ۶۴ مگاپیکسل هم ثبت کرد. توجه داشته باشید که این حالت فقط زمانی مناسب خواهد بود که نور محیط زیاد باشد؛ در چنین شرایطی با استفاده از حالت ۶۴ مگاپیکسل، می‌توانید تصاویری با جزئیات بیشتر را ثبت کنید:

متاسفانه می ۱۰ تی شیائومی از دوربین تله فوتو برای زوم اپتیکال بهره نمی‌برد؛ بنابراین برای زوم کردن باید به زوم دیجیتال بسنده کنید که همان کراپ تصاویر اصلی است. از آنجایی کیفیت تصاویر ثبت‌شده با دوربین اصلی چه در روز و چه در شب (به لطف حالت Night Mode) کاملا رضایت‌بخش محسوب می‌شود، طبیعتا کراپ این تصاویر هم کیفیت قابل‌قبولی دارد و تا حد زیادی می‌توانید روی زوم دیجیتال دوربین می ۱۰ تی (به‌خصوص در روز) تا سقف ۲ یا ۳ برابر حساب کنید

به جز دوربین اصلی، دوربین‌های دیگر می ۱۰ تی تفاوت‌های زیادی با دوربین‌های پوکو X3 دارند. دوربین دوم که برای ژانر محبوب اولتراواید طراحی شده، حسگری ۱۳ مگاپیکسلی با پیکسل‌های ۱٫۱۲ میکرومتری دارد که پشت لنزی با دیافراگم f/2.4 و قابلیت عکاسی ۱۲۳ درجه‌ای قرار دارد. متاسفانه لنز این دوربین هم مثل دوربین اصلی فاقد لرزشگیر اپتیکال است؛ البته امکان استفاده از حالت «عکاسی در شب» یا همان Night Mode برای دوربین اولتراواید هم وجود دارد

دوربین اولتراواید شرایط ضعیف‌تری در مقایسه با دوربین اصلی دارد؛ جزئیات تصاویر کمتر است و در گوشه‌های تصاویر، اعوجاج و بهم‌ریختگی دیده می‌شود؛ البته همچنان می‌توانید در نور کافی، از عکاسی با دوربین اولتراواید می ۱۰ تی لذت ببرید، ولی در شب کیفیت تصاویر اولتراواید به‌قدری افت می‌کند که بدون حالت Night Mode، باید قید عکاسی را به‌طور کل بزنید.

سومین و آخرین دوربینی که در پشت گوشی قرار دارد، برای عکاسی ماکرو استفاده می‌شود. این دوربین از حسگری ۵ مگاپیکسلی با سایز ۱/۵٫۰ و لنزی با دیافراگم f/2.4 تشکیل شده است.

همان‌طور که از چنین حسگری با وضوح کم و سایز کوچک انتظار داشتیم، کیفیت تصاویر ماکرو چندان رضایت‌بخش نیست. جزئیات تصاویر کم است و فقط در روز و نور کافی می‌تواند تصاویر کم‌وبیش قابل‌قبولی را ثبت کند.در نهایت، به دوربین سلفی می ۱۰ تی می‌پردازیم. دوربین سلفی می ۱۰ تی هم همان ماژولی است که در پوکو X3 وجود دارد؛ حسگری ساخت سامسونگ با دقت ۲۰ مگاپیکسل با سایز ۱/۳٫۴ اینچ و پیکسل‌های ۰٫۸ میکرومتری که به لنزی ۲۷ میلی‌متری با دیافراگم f/2.2 مجهز شده است.

در شرایطی که نور محیط کافی باشد، می ۱۰ تی می‌تواند عکس‌های سلفی و پرتره خوب و جذابی بگیرد. البته همان‌طور که نمونه عکس‌های ثبت‌شده را می‌بینید، در شرایطی که نور پس‌زمینه زیاد باشد، دوربین سلفی به مشکل برمی‌خورد. در شب و شرایط نوری ضعیف هم، نباید انتظار زیادی از دوربین سلفی می ۱۰ تی داشته باشید؛ با عکس‌های نه‌چندان خوب با جزئیات کم مواجه خواهید شد.

از بحث عکاسی که خارج شویم، می ۱۰ تی شیائومی به لطف تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۶۵، می‌تواند با دوربین اصلی خود فیلم‌هایی با رزولوشن ۴K و نرخ ۶۰ فریم یا ۸K و نرخ ۲۴ فریم ثبت کند؛ البته این موضوع فقط در مورد دوربین اصلی صادق است و دوربین اولتراواید در بهترین حالت فیلم‌هایی با رزولوشن ۴K و نرخ ۳۰ فریم را ثبت می‌کند. می ۱۰ تی از نظر کیفیت فیلم‌برداری، فاصله‌ی زیادی با گوشی‌های پرچم‌دار گران‌قیمت دارد؛ البته خروجی دوربین اصلی می ۱۰ تی در این بازه قیمتی، جزو بهترین‌ها محسوب می‌شود.

جمع‌بندی و مقایسه شیائومی می ۱۰ تی با رقبا

شیائومی می ۱۰ تی را می‌توانیم نزدیک‌ترین وارث شیائومی پوکوفون F1 به‌عنوان یک «قاتل پرچم‌دار» بدانیم. شیائومی فرمول موفق آن گوشی یعنی استفاده از بهترین تراشه‌ی ممکن در بدنه‌ای میان‌رده را بهبود ببخشیده و اکنون یک سری چاشنی هیجان‌انگیز مثل نرخ نوسازی ۱۴۴ هرتز را به آن اضافه کرده است. با وجود اینکه دوربین‌های می ۱۰ تی در قد و قواره گوشی‌های هم‌قیمتش نیست و احتمالا بدنه‌ی ضخیم و سنگین آن هم جایزه‌ای برای طراحی نخواهد برد، ولی برای جامعه هدف این گوشی، قدرت پردازشی فوق‌العاده و روان بودن محیط کاربری اهمیت بیشتری از موارد دیگر دارد.

شاید بتوانیم این‌طور جمع‌بندی کنیم که شیائومی می ۱۰ تی، رؤیایی‌ترین گوشی برای گیمرهای موبایل به‌حساب می‌آید که توان خرید گوشی‌های پرچم‌دار را ندارند. به‌علاوه، قدرت پردازشی زیاد می ۱۰ تی، آن را به گوشی آینده‌نگرانه‌تری در مقایسه با رقبایش تبدیل می‌کند.