پس از موفقیت تحسین‌برانگیز و نامزدی در جوایز اسکار با اولین فیلمش، لیدی برد، گرتا گرویگ می‌توانست هر پروژه‌ای در جهان را قبول کند. در اولین نگاه، به نظر می‌آید که انتخابش به شکل تعجب‌برانگیزی در حاشیه امنی قرار دارد. زنان کوچک نوشته لوییزا می الکات یکی از پرمخاطب‌ترین کتاب‌ها در آمریکای شمالی است و یک اثر کلاسیک به حساب می‌آید. این حقیقت و فضای محافظه‌کار و تاریخی که در فیلم‌هایی که گذشته را به نمایش می‌گذارند، وجود دارد، به این معناست که پروژه جدید گرویگ به اندازه یک دنیا از فیلم اولش و کش‌مکش‌های نوجوانی لیدی برد فاصله دارد. اما همان‌طور که طرفداران کتاب می‌دانند، زنان کوچک روایتی از زنان جوانی است که در تلاشند جایگاهشان در جهان را پیدا کنند. این همان چیزی است که در فیلم سال ۲۰۱۷ گرویگ و رمان الکات که بیش از یک قرن گذشته منتشر شده بود، هسته اصلی داستان را تشکیل می‌دهد. همین موضوع سبب می‌شود که انتخاب گرویگ به عنوان کارگردان فیلم اقتباسی از این کتاب، بسیار مناسب بوده باشد. برداشت گرویگ از داستان خواهران مارچ اثری بسیار جذاب است.

سورشا رونان که در لیدی برد نیز حضور داشت، این بار با نقش جو مارچ به صحنه برگشته است. الکات در شخصیت جو مارچ روح خودش را دمیده. دختری که آرزو دارد نویسنده‌ای بزرگ بشود و اتفاقات ناخوشایندی او را به یک شخصیت مطرود در جامعه بدل می‌کند؛ اگرچه به شکل بسیار عمیقی توسط خانواده‌اش عشق دریافت می‌کند. اما واتسون نقش مگ را ایفا می‌کند. بزرگترین خواهر جو که برای بازیگری بسیار مشتاق است اما با عاشق‌شدن، مسیر زندگی‌اش از دستش در می‌رود. فلورنس پیو نیز نقش امی را ایفا می‌کند. جوان‌ترین و البته گستاخ‌ترین خواهر در بین خواهران مارچ. آخرین ضلع مربع خواهران مارچ، با بازی الیزا اسکنلن تکمیل می‌شود. او نقش تراژدیک بث را ایفا می‌کند و عمقی باور نکردنی و سکوتی ویژه به این شخصیت بسیار معروف و محبوب می‌بخشد. خواهران مارچ با تیموتی شالامی در نقش یک انسان بی‌مسئولیت و ناراحت‌کننده به نام لوری، همراه می‌شوند. نقشی که انگار برای او ساخته شده است. لورا درن نقش مادر دوست‌داشتنی این دختران، مارمی را ایفا می‌کند و مریل استریپ نیز نقش خاله مارچ پول‌دار را دارد.

گروه بازیگران فیلم آن‌قدر درخشان هستند که این داستان اقتباسی را می‌توانند به تنهایی بسیار جذاب کنند و باعث شوند که طرفداران فیلم حتی اگر به داستان زنان کوچک علاقه‌ای نداشته باشند، در اکران کریسمسی فیلم به سینماها هجوم ببرند. داستان در این فیلم به صورت دو روایت مجزا ولی مرتبط با یک‌دیگر به پیش می‌رود. جو به یاد می‌آورد که زندگی‌اش در هنگام دنبال‌کردن رویای تبدیل شدن به یک نویسنده و برقرار کردن تعادلی میان وظایف خانوادگی‌اش چطور بود. شخصیت اصلی‌ای که رونان نقشش را ایفا می‌کند، بسیار قدرتمند است. آن‌چنان که طرد شدن او از اجتماع و گوشه‌گیریش درست به اندازه آن که حس تاریخی بودن را به بیننده بدهد، حس امروزی بودن فیلم را نیز تقویت می‌کند. این‌ها همه در حالی است که شخصیت او در تمام فیلم دوست‌داشتنی و قابل هم‌دردی خواهد بود. زندگی بخشیدن به کاراکتری که در طول قرن گذشته این‌چنین برای تاریخ ادبیات زنان مهم بوده، کار بسیار سختی است اما رونان توانسته «جو» را درخشان، بی‌نقص و عجول و بی‌پروا نشان بدهد که بازسازی گرویگ از زنان کوچک را از تمامی فیلم‌هایی که در گذشته بر اساس‌ رمان الکات ساخته شده بودند را حداقل در کیفیت نقش‌آفرینی بازیگران بی‌ارزش جلوه دهد.

اگر کتاب زنان کوچک را نخوانده‌اید، اصلا جای نگرانی نیست. زیرا فیلم و روایتش برای دنبال کردن بسیار راحت هستند. دو بخشی که فیلم حولش ساخته شده است، دقیقا همان روایت دو بخشی‌ای است که باعث شد کتاب الکات، به یکی از پرفروش‌ترین رمان‌های تاریخ ایالات متحده بدل شود. اولین بخش، جو مارچ است که به عنوان یک انسان بالغ در نیویورک زندگی می‌کند و پیش از بازگشتش به شهر مادری‌اش، کنکورد در ماساچوستس قرار دارد. دومی نیز زندگی خانوادگی او در زمان جنگ داخلی است که پدر خانواده برای جنگیدن برای نیروهای اتحادیه از خانه رفته بود. روایت داستان بسیار جذاب است و در زمان دو ساعته فیلم که – گاهی احتمال خطا را زیاد می‌کند – به خوبی پیش می‌رود و با اقتباسی بسیار زیبا از رمان خوب الکات طرف هستیم. این فیلم همچنین در فرمتی ساخته شده است که کمک می‌کند بعضی از بزرگترین غافل‌گیری‌های فیلم اتفاق بیافتد. مخصوصا برای کسانی که با نسخه اصلی که کتاب باشد، آشنایی ندارند و آن را نخوانده‌اند.

با وجود حقیقتی که فیلم زنان کوچک نمی‌تواند ژانر فیلم‌های تاریخی را متحول کند، اما گرویگ روحی شاد و سرزنده به فیلم تزریق کرده است که بسیار جذاب و دلنشین است. دنیای مارچ‌ها دنیایی همه‌جانبه است که با جزئیات پر زرق و برق تزئین شده است. طراحی صحنه‌ها به لطف مدیر بخش طراحی صحنه، جس گنچور بسیار زیبا کار شده است. فیلم با وجود ستاره‌های ثابت‌شده‌اش مثل مریل استریپ و لارا درن در لحظاتی بسیار خنده‌دار و احساسی می‌شود. درن در فیلم نقش مادر خانواده را دارد. مخاطبان سینما، درن را اصولا در نقش‌های اعصاب‌خردکن و عجیب و غریبش می‌شناسند اما در زنان کوچک، او نقشی به شدت مهربان و جذاب دارد. استریپ نیز نقش خاله پولدار بدون شوهر مارچ‌ها را ایفا می‌کند. اما این بازیگران جوان هستند که فیلم را در اختیار دارند. شالامی نقش جوانی بسیار جذاب را ایفا می‌کند که برای رفتار خودش مسئولیت قبول نمی‌کند و همسایه خانواده مارچ است. پیو و رونان دو بازیگر دیگری هستند که اولی به ایفای نقش‌های بی‌نقصش ادامه می‌دهد و دومی نیز عملکردی را به نمایش می‌گذارد که در نشان دادن شخصیت جو بسیار خوب انجام گرفته است.

قابل ذکر است که زنان کوچک احتمالا فیلمی مناسب همه نیست. نویسنده، خودش شیفته کتابی شده بود که تشویق شده بود برای زنان جوان‌تر بنویسد. اما درست مانند موفقیت غیرمنتظره و تقریبا جهانی کتاب اصلی که عشق و تحسین بسیار زیادی را برانگیخت، مشخص است که برداشت گرویگ راهی برای پیدا کردن مخاطب اختصاصی خودش پیدا می‌کند و توانایی این را دارد که یکی از کاندیدهای اسکار امسال باشد. حداقل اگر فیلم دیگری در سال ۲۰۲۰ برنده جایزه بهترین فیلم‌نامه اقتباسی شود، بسیار تعجب خواهم کرد.

نتیجه‌گیری

گرویگ با وجود داستانی اقتباسی، مسیری محتاطانه را در پیش گرفته ولی بینش کارگردانی او و گروه بازیگران فوق‌العاده، لذت فراوانی را برای تماشای زنان کوچک تضمین می‌کند. رونان، پیو و شالامی خود را به عنوان نقطه عطف تیم بازیگری مطرح می‌کنند و گرویگ یک بار دیگر خودش را به عنوان یکی از بهترین کارگردانان تازه مطرح‌شده عصر حاضر ثابت می‌کند. کسانی که به دنبال یک جدایی رادیکال از منبع الهام فیلم زنان کوچک می‌گردند احتمالا با فیلم گرویگ ناامید خواهند شد. اما اگر به دنبال یک فیلم با نمایی قدیمی و راحت در مورد زنان قوی، عشق و خانواده هستید، از بازسازی فیلم گرویگ بر اساس کتاب دوست‌داشتنی الکات راضی خواهید بود.