علیرغم تمام انتقاداتی که به فصل چهارم سریال جنجال برانگیز ۱۳ دلیل برای اینکه (Thirteen Reasons Why) وارد شد، نقش آفرینی برندون فلین (Brandon Flynn) در نقش جاستین فولی (Justin Foley) از معدود نکات خوب این فصل بود. سرنوشت تلخ و غیرقابل پیش بینی که در قسمت‌های پایانی این سریال برای شخصیت جاستین رقم خورد، طرفداران را به اعتراض به تصمیم نویسندگان سریال واداشت که نتیجه این اعتراض منجر به محبوب شدن برندون فلین در بین طرفداران سریال شد. در این روز‌ها که حدس و گمان پیرامون آینده کاری برندون فلین در جریان است، فیلم مستقل چهره کشنده (Looks that kill) در رسانه‌های ویدیویی منتشر شد که گویاست نخستین نقش آفرینی او در یک اثر بلند سینمایی است. فیلم Looks that Kill با وجود کم و کاستی‌هایی که به عنوان اولین ساخته‌ی کلن مور (Kellen Moore) دارد، نشان می‌دهد که فلین آینده قابل توجهی در سینمای هالیوود دارد. با ما همراه شوید.

چند روز پیش از انتشار فیلم Looks that kill، تریلری از اثر در شبکه اجتماعی یوتیوب تماشا کردم که تصاویر بریده شده گویای شرح داستان یک شخصیت جوان و بسیار خوش چهره بود که خوش چهره بودنش، آدم‌ها را به کشتن می‌داد و در گذران زندگی ناامید کننده‌اش، عاشق دختری می‌شود که زندگی‌اش را متحول می‌سازد. چنین برداشتی کردم که فیلم قرار است با شکل و فرم مدرنیزه ادوارد دست قیچی (Edward Scissorhands)، قصه‌ی یک ضد قهرمان را شرح دهد که در میان نفرت اهالی شهر، دختری وارد زندگی او می‌شود که با قرارگیری در ماجراهای بامزه، زندگی اش را تغییر می‌دهد. متاسفانه فیلم هرگز به آن سطح نمی‌رسد و چیزی که به تصویر می‌کشد یک عشق فرا کلیشه‌ای است که بارها در آثار نوجوانانه رمانتیک سینمای هالیوود دیده‌ بودیم.

شروع فیلم Looks that Kill جالب و بامزه است؛ شخصیت اصلی فیلم که مکس نام دارد، گذشته عجیب خود را برای روان شناس بازگو می‌کند که با نمایش پلان‌هایی از زاده شدن مکس در بیمارستان و سپس اطرافیان که با دیدن چهره وی منجر به مرگ سریع آن‌ها می‌شود، خلاقیتی، هرچند کوتاه مدت کلن مور را برای معرفی شخصیت اصلی قصه نشان می‌دهد. حتی این لحن طنز تلخ با اقدام خودکشی مکس از رودخانه با فاصله بسیار نزدیک یا نگه داشتن یک آجر که برایش مهم نیست چه کسی آن را بر صورتش بکوباند، بهتر می‌شود. نکات ضعف فیلم زمانی اوج می‌گیرد که رابطه عاشقانه شخصیت مکس و الکس آغاز می‌شود ؛ رابطه‌ای که مکس را در سفیری کلیشه‌ای قرار می‌دهد تا خلق و خوی شخصیت الکس را بشناسد. دیالوگ‌هایی که واضح است شتاب زده نوشته‌اند، رابطه عاشقانه مکس و الکس را در همان پرده نخست فیلم رقم می‌زند.

در پرده دوم فیلم Looks that Kill  ، نشانه‌هایی از ضعف سلامتی شخصیت الکس افشا می‌شود که قصه را به یک سمت و سوی دیگر می‌برد. مکس می‌فهمد که الکس مشکل بیماری قلبی دارد که می‌تواند منجر به مرگ وی شود. موردی که فضای طنز  قصه را به درام رمانتیک غم انگیز تبدیل می‌کند. چیزی که در ادامه می‌بینیم، لحظات فروپاشی رابطه عاشقانه این دو شخصیت است. کلن مور آن قدر درگیر به تصویر کشیدن رابطه این دو شخصیت در پرده دوم و سوم بوده که گویا کارکرد و خصلت نامتعارف مکس که انگار چهره خوشگل کشنده اوست را فراموش کرده است. در لابه لای دیالوگ‌های شست و رفته، به مورد طلسم بودن چهره مکس اشاره می‌شود. چیزی که انتظار داریم که آن طلسم به هر طریقی بشکند تا مکس را از این معضل رها کند ولی هرگز چنین اتفاقی نمی‌افتد و نویسنده در پایان فیلم از چهره کشنده مکس، یک فرشته مرگ می‌سازد که با گرفتن جان افراد رو به موت، آن‌ها را در لحظه پایانی عمرشان خوشحال ‌می‌کند! چیزی که اصلا با منطق روایی قصه جور در نمی‌آید.

در میان بحث طلسم، علتی هم پیرامون کشنده بودن چهره‌اش بیان نمی‌شود، زیرا نویسنده هرگز به دنبال چنین پیرنگی نرفته و تنها روی رابطه عاشقانه کلیشه‌ای آن‌ها تمرکز کرده است. در طول این رابطه، شخصیت‌های مکمل اعم از والدین مکس، دن (تنها دوست صمیمی او) و مسافر کره‌ای که به جز رفتار عجیب و غریبش کارکرد مهمی در قصه ندارد، دچار تغییر و تحول نمی‌شوند. همچنان خنثی، خنگ و در عالم هپروت باقی می‌مانند. نقش آفرینی برندون فلین و جولیا گولدانی تلس (Julia Goldani Telles) کمی از ضعف‌های فیلم را کنار می‌زنند. بازی فلین نسبت به Thirteen Reasons Why پیشرفت زیادی داشته و به خوبی حس و افکار یک پسر گوشه گیر و خجالتی را به مخاطب القا می‌کند . گولدانی که در سریال رابطه (The Affair) نقش آفرینی جسورانه‌ای به نمایش گذاشته بود، در فیلم Looks that Kill پا به پای فلین پیش می‌رود و در پرده نهایی که زمان خداحافظی شخصیت الکس است، به خوبی حس درد و غم را به مخاطب منتقل می‌کند.

فیلم Looks that Kill یک ایده اولیه ممتاز (پسری با چهره‌ای زیبا ولی کشنده) دارد که در ادامه، ایده بسط پیدا نمی‌کند و یک رابطه عاشقانه فراکلیشه‌ای را جایگزین آن می‌شود که به پایانی غیرمنطقی ختم می‌یابد.