یکی از پرسش‌هایی که چندین سال است پیش از معرفی آیفون جدید ذهن ما را به خود مشغول می‌کند، این است که «آیا اپل بالاخره فلان ویژگی را به آیفون‌های امسال اضافه می‌کند؟»

این شرکت همیشه در پذیرش برخی استانداردهای جدید و بومی‌سازی آن‌ها برای آیفون، کند عمل می‌کرده است و علت اصلی آن هم دقت و ظرافت به‌کار رفته در فرآیند تحقیق و توسعه این ویژگی‌ها عنوان می‌شد، تا نسخه نهایی پایدار و عاری از مشکل باشد. با پیروی از همین سیاست، سه آیفون‌ جدیدی که به تازگی معرفی شده‌اند نیز از بعضی ویژگی‌های مدرن گوشی‌های هوشمند امروزی بی‌بهره اند. به همین دلیل است که برخی بیان می‌کنند، خانواده آیفون ۱۱ محصولاتی موقت و جایگزین هستند که به میدان آمده‌اند تا فاصله میان نسل قبلی و آیفون‌های آینده را که به ویژگی‌های جدید مجهز شده‌اند، پر کنند.

آیفون‌های ۱۱، ۱۱ پرو و ‍۱۱ پرو مکس، برخی ویژگی‌هایی که انتظار داشتیم ببینیم را به همراه دارند؛ مانند دوربین فوق عریض، حالت عکاسی در شب و در نور کم و همچنین شارژ سریع که البته تاکنون فقط از وجود آن در آیفون‌های ۱۱ پرو و پرو مکس مطمئن هستیم و ممکن است آیفون ۱۱ هم به آن مجهز شده باشد.

اما بعضی از ویژگی‌هایی که امروزه در گوشی‌های هوشمند به امکاناتی معمولی تبدیل شده‌اند، در خانواده آیفون ۱۱ دیده نمی‌شوند. البته می‌توان دلیل تصمیم اپل برای اضافه نکردن تعدادی از این قابلیت‌ها را درک کرد. ممکن است بعضی از این ویژگی‌ها هنوز با استانداردهای این شرکت مطابق نشده باشند و کوپرتینویی‌ها در آینده از آن بهره بگیرند. به همین دلیل، ما هم معتقدیم که آیفون ۱۱ و برادرانش محصولاتی جایگزین هستند که قرار است فاصله بین نسل قبل و نسل بعدی را که تحولات عمده‌ای خواهد داشت، پر کنند. در بررسی ۶ ویژگی مهم که جای خالی آن‌ها در آیفون‌های جدید حس می‌شود، با ما همراه شوید:

درگاه USB-C

USB-C استاندارد جدیدی است که تقریبا همه شرکت‌ها بی‌چون و چرا آن را پذیرفته‌اند و از آن برای شارژ گوشی و اتصال به سایر دستگاه‌ها و ابزارها بهره می‌گیرند. تقریبا همه گوشی‌های اندرویدی جدید و حتی آیپد پروها و مک‌بوک پرو‌های اپل نیز از USB-C استفاده می‌کنند؛ اما هر سه مدل آیفون ۱۱ باز هم به درگاه اختصاصی لایتنینگ مجهز شده‌اند که تقریبا قدیمی شده است. اگر آیفون‌های جدید نیز به این استاندارد مجهز شده بودند، دارندگان آیپد پروها و مک‌بوک پروهای جدید می‌توانستند با استفاده از یک کابل شارژر، هر سه محصول را شارژ کنند؛ اما آیفون‌های جدید زحمت به همراه داشتن یک کابل لایتنینگ اضافی را هم برای کاربر به همراه دارند.

نسخه‌های پرو آیفون ۱۱ از شارژ سریع ۱۸ واتی پشتیبانی می‌کنند که به شارژری با درگاه USB-C و یک کابل USB-C به لایتنینگ همراه است. با توجه به این که یک سر کابل شارژر آیفون‌ ۱۱ پرو و ۱۱ پرو مکس به خروجی USB-C مجهز است، کاربران می‌توانستند بدون نیاز به تبدیل‌های اضافی، آیفون‌های خود را به مک‌بوک‌های جدید متصل کنند. اپل اولین بار در سال ۲۰۱۶ از مک‌بوک‌های مجهز به درگاه USB-C رونمایی کرده بود و به نظر می‌رسد از آن زمان تا کنون فرصت کافی برای استاندارد سازی این درگاه برای آیفون‌ها وجود داشت، ولی اپل بنا به هر دلیلی از انجام آن سر باز زده است.

صفحه نمایش ۹۰ هرتزی سریع‌تر و روان‌تر

استفاده از صفحه نمایش‌های ۹۰ هرتزی مهم‌ترین چیزی است که آیفون‌های ۱۱ را به محصولاتی شگفت انگیز تبدیل می‌کرد. آیفون‌های جدید همچنان از نمایشگرهای ۶۰ هرتزی قدیمی استفاده می‌کنند که البته عمل‌کرد خوبی دارند، ولی نمایشگرهای ۹۰ هرتزی به واسطه سرعت بیشتر و روان‌تر بودن، می‌توانستند تاثیر زیادی در القای حس قدرتمندی آیفون ۱۱ و نسخه‌های پرو این خانواده داشته باشند. با توجه به این‌که شرکت‌هایی مانند وان پلاس، ایسوس و ریزر در حال استفاده از نمایشگرهای ۹۰ هرتزی در پرچم‌داران قدرتمند خود هستند، نمایشگر ۶۰ هرتزی پرچم‌داران شرکت‌های نام‌داری همچون اپل و سامسونگ (با وجود فناوری‌های پیشرفته و اختصاصی) کمی قدیمی به نظر می‌رسند.

اما اپل دلیل اپل برای عدم استفاده از نمایشگرهای ۹۰ هرتزی منطقی به‌نظر می‌رسد. به لحاظ فنی، هر چه نرخ تازه‌سازی نمایشگر بیشتر باشد، مصرف باتری آن نیز بیشتر خواهد بود. با توجه به آن‌چه در رویداد معرفی آیفون‌های جدید مشاهده کردیم، این شرکت سعی داشت نشان دهد که پرچم‌دارهای جدیدش از عمر باتری بیشتری نسبت به نسل‌های قبل برخوردارند و استفاده از نمایشگری با نرخ تازه‌سازی ۹۰ هرتز، سدی در مقابل این خواسته بود. از طرفی، کاملا واضح است که عمر باتری برای کاربران نیز اهمیت بیشتری دارد.

برای توضیح بیشتر باید ذکر کنیم عددی که به همراه واحد هرتز برای توصیف نمایشگرها به کار می‌رود، به نرخ تازه‌سازی آن نمایشگر مربوط است. هرچه این رقم بالاتر باشد، تعداد فریم‌های نمایش داده شده در یک ثانیه توسط نمایشگر نیز بالاتر خواهد بود. در نتیجه افزایش این نرخ، انیمیشن‌های رابط کاربری مانند باز کردن و بستن اپلیکیشن‌ها، همچنین جابجایی بین بخش‌های مختلف سیستم عامل و اپلیکیشن‌ها روان‌تر و سریع‌تر خواهد بود که در نهایت روی تجربه کاربری محصول به عنوان یک دستگاه رده بالا تاثیر بسیاری خواهد داشت.

حذف بریدگی بالای نمایشگر (ناچ)

ظاهرا اپل هنوز راه‌حل مناسبی برای پنهان کردن دوربین سلفی و مجموعه حسگرهای مرتبط با Face ID پیدا نکرده است و همچنان بریدگی بالای نمایشگر تنها گزینه این شرکت برای قرار گیری این سنسورها در پنل جلویی است. عوامل زیادی در حذف ناچ و جایگزین کردن آن با روش‌های دیگر مانند دوربین زیر نمایشگر یا حفره دورن نمایشگر موثر هستند که از موثرترین آن‌ها می‌توان به نگرانی درباره کیفیت و عمل‌کرد دوربین سلفی و Face ID اشاره کرد.

در حال حاضر شرکت‌های مختلفی مانند وان پلاس، ویوو، سامسونگ، ایسوس و اوپو از راه‌کارهایی همچون حفره دورن نمایشگر، دوربین سلفی با مکانیزم بیرون جهنده و دوربین اصلی قابل چرخش استفاده کرده‌اند که می‌توانند جایگزین بریدگی بالای نمایشگر باشند. اما اگر بتوان دوربین سلفی‌ را هم با این روش‌ها مخفی کرد، نوبت به Face ID خواهد رسید که از چند سنسور مختلف تشکیل شده است و جای دادن آن‌ها در کنار دوربین سلفی، آن‌هم در ابعادی کوچک سخت است. اما پنهان کردن این سیستم تشخیص چهره تنها برای اپل مشکل نیست. گوگل نیز قصد دارد از سیستمی مشابه Face ID برای خانواده پیکسل ۴ بهره بگیرد و احتمالا با توجه به سختی پنهان کردن این سنسورها در خارج از محیط پنل جلویی دستگاه، تصمیم دارد همان طراحی قدیمی را که با حاشیه‌هایی در بالای نمایشگر همراه بود را دوباره احیا کند.

سنسور اثر انگشت درون نمایشگر

یکی از راه‌هایی که اپل می‌تواند به کمک آن بریدگی بالای نمایشگر را حذف کند، استفاده از اسکنر اثر انگشت درون نمایشگر به‌جای Face ID است. گرچه این خواسته زیادی است، زیرا اپل برای توسعه Face ID سنگ تمام گذاشته است و نتیجه نهایی یک سیستم مطلوب است که امتحان خود را پس داده؛ اما استفاده از اسکنر اثر انگشت درون نمایشگر استاندارد دیگری است که تقریبا اکثر پرچم‌داران از آن استفاده می‌کنند و کاربران نیز با آن کنار آمده‌اند.

تردید اپل برای استفاده از اسکنر اثر انگشت درون نمایشگر قابل درک است، زیرا این اسکنر باید علاوه بر باز کردن قفل دستگاه، امنیت خریدهای اینترنتی صورت گرفته از طریق اپل پی و همچنین امنیت حساب‌های مختلف کاربران را تامین کند و به همین دلیل، احتمالا اپل هنوز به فناوری مورد نظر خود برای تعبیه این سیستم در خانواده آیفون ۱۱ نرسیده است.

در نهایت، کاربرانی هم وجود دارند که از Face ID یا حتی اسکنرهای درون نمایشگر اولتراسونیک (مانند آن‌چه سامسونگ در پرچم‌دارانش به‌کار گرفته) راضی نبوده‌اند و عملکرد سنسورهای اثر انگشت فیزیکی که در پشت یا لبه گوشی وجود داشت را مناسب‌تر می‌دانند.

شارژ بی‌سیم معکوس

شارژ معکوس که اولین بار در پرچم‌داران ۲۰۱۸ شرکت هواوی به کار گرفته شد و پس از آن سامسونگ را نیز به خود علاقه‌مند کرد، یکی از روش‌های کارآمد برای شارژ لوازم جانبی مانند ساعت هوشمند یا ایرفون‌های بی‌سیم است. با استفاده از این ویژگی‌ می‌توان از گوشی هوشمند به عنوان ابزاری برای شارژ بی‌سیم گجت‌های مذکور استفاده کرد.

پیش از معرفی سری آیفون ۱۱، شایعات از تجهیز این پرچم‌داران به شارژ بی‌سیم معکوس حکایت داشتند که می‌توانست خلا نبود شارژر بی‌سیم اپل یا همان پروژه کنسل شده ایرپاور را پر کند و برای شارژ اپل واچ و ایرپادها مناسب باشد. در نهایت شارژ معکوس نیز به آیفون ۱۱ و برادرانش اضافه نشد. البته شایعاتی وجود دارد که آیفون‌های مذکور این قابلیت را دارند، اما اپل آن را به‌صورت نرم‌افزاری غیر فعال کرده است.

عدم معرفی نسخه ۵G

اگرچه ممکن است بعضی از طرفداران اپل از عدم معرفی نسخه ۵G در خانواده آیفون ۱۱ گلایه‌مند باشند، اما ما اپل را سرزنش نمی‌کنیم. در واقع، درست است که ۵G انتقال داده‌ها را در بستری سریع‌تر نسبت به قبل ممکن می‌کند، اما در حال حاضر گسترش این شبکه به کندی پیش می‌رود و هنوز بسیاری از نقاط دنیا و حتی کشورهایی مانند آمریکا، از دسترسی به این فناوری بازمانده‌اند. در حال حاضر این فناوری مکان‌های محدودی را پوشش می‌دهد و حتی توانایی پوشش یک شهر کامل را ندارد، زیرا اتصال به شبکه ۵G در محیط‌های بسته با مشکل مواجه است.

بنابراین، با وجود این‌که اکثر پرچم‌داران امروز از عنوان هیجان انگیز ۵G به همراه نام خود بهره می‌گیرند و این ویژگی به ترند امسال گوشی‌های پرچم‌دار تبدیل شده است، اما عدم استفاده از آن نیز به معنی از دست دادن قابلیتی ضروری و شکست در مقابل رقبای اندرویدی نیست.

منبع: Business Insider